پدیده های علوم اجتماعی تک علتی نیست و این اصل در حوزه علم سیاست و روابط بین الملل به لحاظ ویژگی "میان رشته ای" بودن آنها مشهورتر است . مبحث "توسعه" نیز به عنوان بحث انگیزترین موضوع در حوزه علم سیاسیت در جهان سوم پس از جنگ دوم جهانی، از این قاعده مستثنی نمی شود. منتهی درگیر و دار بررسی علل، یک علت یا برخی از آنها از اهمیت بیشتری برخوردارند و نقش مستقل تری را ایفا می کنند. نقش "دولت " در حیات سیاسی کشورهای جهان سوم و خصوصا در رشد و توسعه اقتصادی کشورهای آسیای جنوب شرقی و آمریکای لاتین در دهه های اخیر باعث شده است که عده ای از نظریه پردازان این رشته از علوم به "تغییر پارادایمیک " علم سیاسی" به سوی" دولت " گرایش پیدا کرده و بر آن اصرار ورزند، این گروه که به "نهادگرایان جدید" موسوم باشند و موج جدید نظریه پردازی خود را با این فرض شروع کردند که نقش مستقل دولت جهان سوم توانسته است بیش از هر عامل دیگر کارگزاری تحولات جامعه را در دست بگیرد. نهاد با برخورداری از دو مولفه ظرفیت (توان) سیاسی و استقلال نسبی بطور موثر در اتخاذ و پیشبرد راهبردهای اقتصادی در کشورهای رو به رشد جهان سوم در سه دهه اخیر مداخله کرده است .