در این رساله سه هدف مد نظر قرار گرفته است . هدف اول بررسی ساختار اشتغال ایران در سه دهه 45-55، 55-65 و 65-75 میباشد. به این منظور از روش تحلیل آماری استفاده دشه و سه ویژگی بالا بودن سهم اشتغال بخش خدمات در مقایسه با بخشهای کشاورزی و صنعت و سهم بالای مناطق شهری از فرصتهای شغلی ایجاد شده و نقش مسلط بخش عمومی در اشتغال زایی ملاحظه شده است . هدف دوم برآورد تفاوت بهره وری نیروی کار بین دو بخش خصوصی و دولتی میباشد که با استفاده از تابع تولید دوبخشی، نسبت بهره وری عوامل تولید در دو بخش محاسبه و با روش حداقل مربعات معمولی برآورد شده است . نتایج نشان داده که بهره وری نیروی کار در بخش دولتی در طی سالهای 1338-75 کمتر از بخش خصوصی بوده، که در این صورت اگر دستمزد یکسانی در دو بخش پرداخت شده باشد، تخصیص نامناسب صورت گرفته است . هدف سوم آزمون امکان جانشینی نیروی کار بین دو بخش خصوصی و دولتی طی سالهای 1345-75 می باشد که جهت بررسی آن از آزمون هم تجمعی پوهانسن و ژوسیلیوس استفاده شده است . نتیجه بدست آمده نشان میدهد که اشتغال بخش خصوصی با شاخص دستمزد و مالیات بر درآمد رابطه معکوس و با سرمایه گذاری و اشتغال دولتی رابطه مستقیم دارد. بر این اساس وجود جانشینی جبری در اشتغال مورد تایید قرار نگرفته و رابطه مکملی مشاهده می شود.