اگرچه تاثیر اکسی توسین بر سلول های پستانی کاملا روشن است ولی نقش آن در متابولیزم سلول های شیرساز، نیاز به پژوهش های بیشتری دارد. در این مقاله آزمایش ، با استفاده از 25 راس میش 5-6 ساله تازه زاییده ی نژاد مهربان (تک قلوزا)، تاثیر تزریق (درون ماهیچه ای) روزانه اکسی توسین بر تداوم شیردهی و ترکیب شیر گوسفندان مهربان بررسی شد. به 8 راس میش تیمار شاهد (تیمار 1)، از آغاز هفته ی سوم پس از زایش ، روزانه یک میلی لیتر محلول فیزیولوژیکی، تزریق شد. به 8 راس میش (تیمار 2)، از زمان شیرگیری بره (90+5 روز) روزانه 2 واحد بین المللی اکسی توسین، و به 9 راس میش (تیمار 3)، از آغاز هفته ی سوم پس از زایش ، روزانه 2 واحد بین المللی اکسی توسین تزریق شد. از آغاز هفته ی سوم پس از زایش ، تولید شیر هر هفته یک بار و ترکیب و خصوصیات شیر هر دو هفته یک بار اندازه گیری شد. هر دو هفته یکبار، نمونه هایی از شیر دوشیده شده، برای اندازه گیری درصد چربی، درصد پروتئین، درصد ماده ی خشک ، درصد خاکستر شیر، شمار سلول های سوماتیک ، ph، دانسیته، نقطه ی انجماد (یخ زدن)، شیر به آزمایشگاه فرستاده شد. میش ها از زمان زایش تا پایان آزمایش ، هر دو هفته یکبار وزن شدند. بره ها نیز تا زمان شیرگیری وزن شدند. بره ها در سن سه ماهگی (90+5 روز) از شیر گرفته شدند. زمانی که تولید شیر هر میش به کمتر از 100 گرم در روز رسید، آن روز به عنوان پایان دوره ی شیردهی در نظر گرفته شد. تعداد 5 راس از میش های هر تیمار، در پایان دوره ی شیردهی کشتار شدند و دستگاه تولیدمثلی، غدد پستانی، جگر و طحال آنها برای بررسی تزریق درازمدت اکسی توسین، جدا شدند. داده ها با روش repeated measurement anova با استفاده از برنامه ی آماری sas، آنالیز شدند. برای آنالیز برخی از داده ها از روش glm استفاده شد. طول دوره ی شیردهی برای تیمار 1 برابر 143 روز و برای تیمار 2 و 3 برابر 175 روز بود. این افزایش ، ناشی از افزایش شمار روزهای شیردهی پس از شیرگیری بره بود.