به منظور بررسی تاثیر پروتئین جیره و کاهش مرحله ای آن بر عملکرد مرغ تخمگذار یک آزمایش در دو مرحله 22-36 و 36-48 هفتگی انجام شد. تیمارهای مرحله اول چهار جیره غذائی، حاوی 16، 17/5، 19 و 19/5 درصد پروتئین بودند. مرغهای متعلق به هر تیمار مرحله اول، در مرحله دوم به صورت زیر به چند تیمار اختصاص یافتند. در این سن، تیمار 16 درصد به دو گروه 15 و 16 درصد، تیمار 17/5 درصد به سه گروه 15، 16 و 17/5 درصد، تیمار 19 درصد به سه گروه 16، 17/5 و 19 درصد، تیمار 19/5 درصد به چهار گروه 16، 17/5، 19 و 19/5 درصد پروتئین تقسیم شدند. بنابراین 12 برنامه غذائی، تیمارهای آزمایش را در فاصله 22-48 هفتگی تشکیل دادند. تمام جیره ها 2900 کیلوکالری انرژی قابل متابولیسم داشتند. همچنین تمامی جیره ها حداقل احتیاجات اسیدآمینه ای و پروتئینی توصیه شده توسط nrc (1994) را تامین می کردند. این آزمایش در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 5 تکرار و 12 تیمار انجام شد. در مرحله اول تخمگذاری تیمارهای 16، 17/5، 19 و 19/5 درصد پروتئین به ترتیب 75/6، 77/8، 74/1 و 75/6 درصد تولید داشتند و تیمار 17/5 درصد پروتئین تفاوت معنی داری را با سایر تیمارها نشان داد، اما تیمارهای دیگر این مرحله تفاوت معنی داری با یکدیگر نداشتند. در این مرحله یک رابطه معکوس بین پروتئین جیره و وزن تخم مرغهای تولیدی مشاهده گردید. در مرحله اول پروتئین زیاد(19/5 درصد)، عامل محدودکننده مصرف خوراک بود، و دریافت مواد مغذی و تولید را در این جیره کاهش داد. علیرغم اینکه مرغهای تیمار 16 درصد پروتئین، تلاش کردند با افزایش بیشتر مصرف خوراک ، احتیاجات پروتئینی خود را تامین کنند. اما این افزایش دریافت مواد مغذی برای حداکثر تولید کافی نبود. در مرحله دوم تخمگذاری کاهش پروتئین جیره از 19/5 به 16 و از 16 و 17/5 به 15 درصد، تولید را نسبت به سایر برنامه های غذائی کاهش داد اما بتدریج تفاوت این برنامه ها با سایر برنامه ها کمتر شد. در این مرحله تیمار 15 درصد پروتئین نتوانست احتیاجات حداکثر تولید و گرم تخم مرغ تولیدی روزانه را تامین نماید و ضریب تبدیل خوراک افزایش یافت . این آزمایش نشان داد که مقدار 16 درصد پروتئین در جیره، برای تولید کمتر از 85 درصد و یا 46 گرم تخم مرغ تولیدی روزانه، در فاصله 22-36 هفتگی کافی است . اما مطلوب ترین ضریب تبدیل خوراک با جیره 17/5 درصد پروتئین بدست می آید در زمان اوج تولید (حدود 90 درصد) جیره 16 درصد پروتئین نمی تواند احتیاجات حداکثر تولید را تامین کند و حداقل 17/5 درصد پروتئین در جیره لازم است . در مرحله دوم (36-48 هفتگی) جیره 16 درصد پروتئین برای حداکثر تولید و حداقل ضریب تبدیل کافی بود. بنابراین برنامه 17/5 و 16 درصد پروتئین به ترتیب برای مراحل اول و دوم توصیه می شود. در این آزمایش پروتئین جیره اثری بر اضافه مرغها در مرحله تخمگذاری نداشت . یک روند معکوس اما غیرمعنی دار بخصوص در مرحله اول آزمایش بین پروتئین جیره و درصد تلفات مشاهده گردید.