بحران کم آبی و محدودیت منابع آب در ایران و بخصوص استان خراسان ایجاب می کند که با بهره گیری از روشهای نوین مدیریتی در جهت استفاده حداکثر از واحد حجم آب باید گامی اساسی و موثر برداشت . در این راستا کم آبیاری به عنوان یک استراتژی بهینه در تولید محصولات کشاورزی تحت شرایط کمبود آب می تواند تحقق این هدف باشد. به همین منظور تحقیقی در مشهد روی گیاه چغندرقند در سال 1376 انجام گرفت . براساس مقادیر مختلف آب مصرفی تابع تولید y(w)، تابع هزینه c(w) و تابع قیمت محصول pc(w)مشخص گردید و با استفاده از روابط ریاضی عمق های شاخص آبیاری محاسبه شد. نتایج نشان داد اگرچه آبیاری کامل بالاترین عملکرد محصول را دارد ولی به علت افزایش هزینه ها و کاهش قیمت محصول آنهم به دلیل کاهش عیار قند، آبیاری کامل از نظر اقتصادی توجیه پذیر نمی باشد. در عمق آب مصرفی w141 سانتیمتر سود خالص حداکثر می باشد، اما نظر به آب صرفه جوئی شده و امکان افزایش سطح زیرکشت ، با کاربرد عمق آب مصرفی w108 سانتیمتر به جای w141 سانتیمتر سود خالص نهائی به مقدار 11/85 درصد افزایش می یابد. در این صورت با کاهش عمق آب آبیاری به میزان 23/5 درصد عملکرد محصول 18 درصد کاهش پیدا می کند. بنابراین جهت دستیابی به حداکثر سود خالص نهائی در زراعت چغندرقند در شرایط آب و هوائی مشهد عمق آب آبیاری w108 سانتیمتر (10800 مترمکعب در هکتار) توصیه می گردد.