خاک به عنوان یک سیستم حیات بخش و تاثیرگذار بر روی بقاء و تداوم فعالیت تمامی موجودات زنده و بویژه انسان حائز اهمیت فراوان می باشد. این اهمیت به اندازه ای است که هرگاه بین خاک و میزان بهره برداری عدم تعادلی بوجود آید و استفاده از اراضی بدون در نظرگرفتن استعداد بالقوه آن، انجام گیرد موجبات فرسایش تشدید شونده و نابودی تدریجی بستر حیاتی انسان و به مخاطره افتادن حیات نسلهای آتی را فراهم خواهد کرد. شکل گیری و تشدید فرسایش و تولید رسوب همواره متاثر از دو گروه عوامل ثابت و متغیر در زمین در یک آبخیز است که براساس شرایط حاکم مختلف ممکن است یک یا چند عامل مشارکت بیشتری داشته باشند. نتایج حاصل از مطالعات انجام شده درباره عوامل موثر در رخداد فرسایش و تولید رسوب نشانگر این است که در اکثر آبخیزها نوع استفاده از اراضی در مقایسه با سایر عوامل نقش بیشتری را در رخداد و تشدید فرسایش و تولید رسوب دارد. به همین دلیل و به منظور تعیین نقش و میزان تاثیر تغییر در نوع استفاده از اراضی در تغییرات مقدار و شدت فرسایش و تولید رسوب اقدام به بررسی و ارزیابی رابطه آنها در آبخیز چهل چای با مساحت 256 کیلومتر مربع در استان گلستان شده است. در این تحقیق ابتدا با استفاده از مدل epm مقدار فرسایش و رسوب ویژه در حوزه مورد مطالعه در محیط gis محاسبه شد و سپس با استفاده از آمار مشاهده ای ایستگاه هیدرومتری لزوره حوزه بار رسوب حوزه محاسبه شد و صحت مدل epm در برآورد فرسایش ورسوب مورد ارزیابی قرار گرفت. با استفاده از تصاویر ماهواره ای نقشه کاربری سالهای 1987 و 2002 تهیه شد و میزان اثر کاربری بر مقدار فرسایش ورسوب مورد بررسی قرار گرفت. براساس نتایج، در آبخیز مورد مطالعه اختلاف بین مقادیر رسوب سال1987 و 2002 با سطح احتمال 95? معنی دار نمی باشد. مقایسه بین مقدار رسوب حاصل از مدل و رسوب بدست آمده از آمار ایستگاه هیدرومتری نشاندهنده صحت استفاده این مدل در حوزه می باشد.

حوزه آبخیز غاز محله کردکوی با مساحت 5365 هکتار در جنوب شهرستان کردکوی تا جندی پیش بعنوان یکی از عمده ترین حوزه های سیل خیز استان گلستان مطرح بود که علت اصلی سیلخیز بودن آن را میتوان در عوامل فیزیوگرافیک حوزه و بالا بودن بار رسوب آن جستجو نمود. اما از سال 1371 با انجام عملیات گسترده آبخیزداری بویژه احداث سازه های اصلاحی، خطر سیل در شهرستان کردکوی به میزان چشمگیری کاهش یافته است و به جز یک مورد سیلاب که در سال 1372 بوقوع پیوست ، تاکنون سیلابی مشاهده نگردیده است . بررسی نقش عملیات سازه ای در کاهش بار رسوب در پایین دست حوزه و نحوه تثبیت پروفیل طولی آبراهه ها، هدف اصلی تحقیق حاضر می باشد. نتایج تحقیق نشان می دهد که میانگین رسوب سالانه حوزه در دوره پس از اجرای عملیات نسبت به میانگین رسوب سالانه حوزه در دوره قبل از اجرای عملیات ، به میزان 90 درصد کاهش یافته است بررسی های آماری پارامترهای هیدرولیکی جریان نظیر سطح مقطع جریان، محیط ترشده، شعاع هیدرولیکی، سرعت جریان و... نشان می دهد که بین این پارامترها در خالت قبل از اجرای عملیات و پس از آن تفاوت معنب داری وجود دارد. تغییر پارامترهای هیدرولیکی جریان پس از اجرای عملیات به نحوی است که شرایط مناسبی را جهت پایداری و ثبات پروفیل طولی و عرضی آبراهه ها فراهم می نماید.