امروزه نظر طراحان شهری دوباره به مرکز شهر معطوف شده است . توسعه نواحی حاشیه ای و شهرکهای اقماری، افزایش تراکم و تعداد طبقات در سطح شهر وابسته به ناحیه مرکزی می باشد. دینامیک شهری وابسته به ناحیه مرکزی بالاخص در شهرهای با هسته قوق مرکزی تبادلات بین ناحیه ای و جذب سفر انی ناحیه باعث بروز مشکلات تراکم ترافیکی، آلودگی هوا و شلوغی و بی نظمی می شود. در مجموعه حاضر سعی بر این بوده است با استفاده از خصوصیات شبکه شهری و حوزه های ترافیکی و با در نظر گرفتن مراحل تولید سفر، توزیع سفر و تفکیک سفر و تخصیص ترافیک ، روشی را دنبال نمود که بهترین توزیع استفاده کنندگان از انواع مدهای سیستم صورت گیرد. بدین ترتیب شبکه موجود ناحیه مرکزی بدون اعمال تغییرات در تعداد خطوط، تعویض خیابانها ایحاد تقاطع های غیر همسطح و غیره قادر به سرویس دادن سفرهای جذب شده خواهد بود. برای ملموس تر شدن تحلیل همچنین بدلیل فقدان اطلاعات کافی برای کالیبره کردن مدل در شهر مطالعه موردی اقدام به استفاده از روش ارزیابی کیفی پروزه ها در دست یابی به اهداف برنامه ریزی، شده است . نتیجه این ارزیابی راه حلی را که با هزینه های ثابت و متغیر پایین و عوارض اجتماعی کمتر همچنین اثرات آلودگی هوا و صدمه به زیبایی شهر و آلودگی صوتی کمتر، مشکل ترافیک و تاخیرهای موجود در ناحیه مرکزی را برطرف می کند، بدست می دهد.