چنین شناخته شده است که ضریب شکل پذیری به تنهائی برای طراحی سازه های مقاوم در برابر زلزله کافی نیست و ضروری است تا سایر مشخصات دینامیکی سازه ای و پارامترهای لرزه ای نیز در نظر گرفته شوند. بنابراین از آنجائیکه در طراحی بر اساس شکل پذیری، اثرات سیکلهای غیر ماکزیمم در خرابی سازه منظور نمی شود، نیاز به استفاده از روشهای طراحی است که پتانسیل خرابی سازه تحت تاثیر زلزله و بخصوص زمین لرزه های بزرگ و با مدت زمان زیاد را در نظر می گیرند. در این پایان نامه تا ظرفیت استهلاک انرژی سیستمهای یک درجه آزادی (sdof) در حالت حدی و بصورت پارامتر خرابی تجمعی تعیین شود. مفاهیم خستگی کم سیکل و قانون coffin-manson برای معرفی یک اندیس خرابی جدید بر اساس انرژی بکار گرفته شده اند. برای بدست آوردن ظرفیت استهلاک انرژی، یک تحلیل آماری روی انرژی هیسترزیس در هر سیکل انجام گرفته است . همچنین برای وارد کردن تغییر شکلهای غیر ارتجاعی زمین لرزه در محاسبه اندیس خرابی احتمالی، از روش rainflow بعنوان یک روش شمارش سیکل استفاده شده است . نتایج تحلیلهای غیر ارتجاعی نشان دادند که انرژی هیسترزیس نرمال در هر سیکل می تواند بخوبی بوسیله توزیع گامای دم بریده مدل شود. مطابق مدل خرابی پیشنهادی بر اساس انرژی، ظرفیت استهلاک انرژی نه تنها به مشخصات سازه ای وابسته است ، بلکه به نیازهای لرزه ای نیز مربوط می شود. بعلاوه چنین نتیجه گیری شد که مقدار ظرفیت استهلاک انرژی دینامیکی بزرگتر از ظرفیت استهلاک انرژی بر اساس آزمایشهای بارگذاری یکنواخت است . طیفهای بر اساس انرژی بوسیله صدها تحلیل بدست آمده اند و نمودار مربوط به محاسبه ظرفیت استهلاک انرژی که می تواند در روش طراحی بر اساس انرژی استفاده گردد ارائه شده است .