یک مطالعه تجربی بر روی ظرفیت باربری و مشخصات نشست پی های مربعی واقع بر خاک رس مسلح شده با ژئوگرید انجام شده است . عملکرد خاک مسلح شده با ژئوگرید متی به تحریک مقاومت برشی تماسی و مقاومت پاسیوبین خاک و المانهای مسلح کننده می باشد. این معیار نوعا استفاده از خاکهای ریزدانه بعنوان مصالح خاکریز را در سازه های خاک مسلح منتفی می کند. در این مطالعه با کاربرد تکنیک ساندویجی، لایه نازی از ماسه در اطراف ژئوگرید قرار داده شد. بررسی میزان تاثیر این لایه ماسه ای بر ظرفیت باربری و نشست خاک مسلح شده با ژئوگرید و ضخامت بهینه آن، پارامتر اصلی این تحقیق بود. آزمایشها بر روی دو مدل آزمایشگاهی بزرگ مقیاس و کوچک مقیاس انجام شدند. در مدل بزرگ ، عرض پی برابر 19 سانتی متر و ابعاد نمونه ها 100×100×45 سانتی متر بود و نمونه ها با یک لایه ژئوگرید که در فاصله 0.3b (bعرض پی) از زیر پی قرار داشت مسلح شده و بروش غرقاب کردن اشباع شدنده. آزمایشها بروش کنترل تنش انجام شدند و بار بوسیله جک هیدرولیکی و بصورت پله ای به روشی مشابه با آزمایش بارگذاری صفحه به پی اعمال شد. هر پله بار بمدت 30 دقیقه ثابت نگه داشته شد. در هر مرحله نشست پی بوسیله دو گیج عقربه ای که بر روی قطر پی نصب شده بودند اندازه گیری شد. بارگذاری تا زمانی که خاک گسیخته شده یا نشست پی به 5 سانتی متر برسد ادامه داده شد. در مدل کوچک ، عرض پی برابر با 3/7 سانتی متر و ابعاد نمونه ها 12×15×15 سانتی متر بود و نمونه ها با یک لایه ژئوگرید که در فاصله 0.4b از زیر پی قرار داشت مسلح شدند. نمونه ها با درصد رطوبتی معین (بین حد خمیری و حد روانی) طوری ساخته شدند که اشباع باشند. آزمایشها به روش کنترل کرنش انجام شدند و بار بوسیله دستگاه آزمایش تک محوری با نرخ 1/5 میلی متر در دقیقه به پی اعمال شد تا زمانی که نمونه گسیخته شود یا نشست آن به 1/5 میلیمتر برسد. تمام آزمایشها بر روی نمونه های اشباع و تحت شرایط تقریبا زهکشی نشده که بحرانی ترین حالت برای پایداری خاکهای رسب می باشد انجام شدند. نتایج نشان دادند که حضور لنز ماسه ای باعث افزایش ظرفیت باربری نهائی و کاهش نشست خاک مسلح شده با ژئوگرید می شود و ضخامت بهینه آن برای شرایط این تحقیق در حدود 3 سانتیمتر بدست آمد. همچنین آزمایشها نشان دادند که روش اشباع کردن نمونه ها تاثیر قابل توجهی بر نتایج دارد