این پایان نامه به مبانی، مزایا، معایب ، راههای توسعه و بهبود روش خطی سازی با فیدبک در کنترل سیستم های غیرخطی می پردازد. اگرچه خطی سازی با فیدبک روشی جذاب و قانونمند را برای کنترل سیستم های غیرخطی ارائه میدهد، اما در عرصه عمل از دو محدودیت اساسی رنج می برد. محدودیت اول ناشی از لزوم داشتن مدلی کاملا دقیق از سیستم است ، تا حذف ترمهای غیرخطی با دقتی کامل صورت گیرد. محدودیت دوم از آنجا ناشی می شود که بکارگیری این روش به ارضای شرایطی همچون اینولتیو بودن، وجود درجه نسبی مشخص و مینیمم فاز بودن وابسته است . در اینجا ابتدا نگاهی اجمالی به روش خطی سازی با فیدبک خواهیم داشت . متعاقب آن به بررسی برخی روشهای خطی سازی تطبیقی و مقاوم با فیدبک خواهیم پرداخت . ثمره پایان نامه در این حوزه، ارائه الگوی تطبیقی - مقاومی در تلفیق با روش خطی سازی با فیدبک ، برای سیستم های غیرخطی چند ورودی - چند خروجی است که سعی دارد حتی الامکان، بهره مند از مزایا و عاری از نقایص هر دو الگو باشد. امکان کاهش حجم محاسبات و مقاومت در برابر اغتشاشات ، برتریهای این روش در مقایسه با یک روش صرفا تطبیقی است . همچنین عدم نیاز به آگاهی اولیه در مورد نامعینی های سیستم و اجتناب از تجویز سیگنالهای کنترل بیش از حد شدید را میتوان از ویژگیهای این روش ، نسبت به یک روش صرفا مقاوم دانست . در ادامه به بررسی روشی برای خطی سازی تقریبی، به روشهای خطی سازی تقریبی تطبیقی و خطی سازی تقریبی مقاوم با فیدبک دست خواهیم یافت . این روشها برای سیستم هایی ارائه میشود که درجه نسبی مشخصی نداشته، بطور ضعیف غیرمینیمم فاز بوده و خطی پذیر با فیدبک نمی باشند، و از اینرو به بخش وسیعی از سیستم های غیرخطی قابل اعمال خواهند بود.