بیماران دچار مشکلات و بیماریهای سینوس های پارانازال درصد قابل توجهی از مراجعین به درمانگاهها و کلینیک های گوش و حلزونی بینی را تشکیل می دهند. در اغلب موارد جهت تایید تشخیص ، علاوه بر شرح حال و معاینات بالینی نیاز به اقدامات تکمیلی است که تصویربرداری در این زمینه نقش عمده ای دارد. هدف کلی از این تحقیق عبارتست از مقایسه یافته های رادیوگرافی نمای واترز با سی تی اسکن سینوسهای پارانازال در مقطع کرونال. تعیین توزیع فراوانی متغیرهای مورد نظر بر حسب سینوسهای مختلف نیز یکی از اهداف ویژه است . در این مطالعه که بصورت توصیفی و مقطعی صورت گرفت تعداد یکصد و یک بیمار که جهت تهیه سی تی اسکن سینوسهای پارانازال به بخش سی تی اسکن بیمارستان شهید دکتر رهنمون مراجعه کردند بررسی شدند. تمام بیماران رادیوگرافی ساده سینوس (نمای واترز) داشتند. متغیرهای اصلی مورد نظر شامل افزایش ضخامت مخاطی، کدورت پاتولوژیک و سطح هوا - مایع است . پس از بررسی و ثبت یافته های رادیوگرافی در پرسشنامه، در عرض حداکثر یک هفته جهت بیمار سی تی اسکن انجام می گرفت . یافته های سی تی اسن نیز ثبت شدند. پس از تکمیل تعداد نمونه ها، اطلاعات توسط برنامه نرم افزاری spss پردازش شدند. از کل بیمران 60 مرد و 41 نفر زن بودند. بیشترین تعداد بیماران در گروه سنی 20-29 سال قرار داشتند. حداکثر موارد کدورت پاتولوژیک و افزایش ضخامت مخاطی در سینوسهای ماگزیلری دیده شد. سطح هوا - مایع در رادیوگرافی مطلقا دیده نشد در حالیکه در سی تی اسکن 9 مورد از این نشانه مشاهده گردید. در مقایسه انجام شده بین رادیوگرافی و سی تی اسکن از نظر متغیرهای مورد نظر، بیشترین حساسیت و ویژگی رادیوگرافی واترز در سینوس های ماگزیلری و کمترین میزان در سینوسهای اسفنوئید و اتموئید است . در صورتیکیه ارزیابی سینوسهای اسفنوئید، اتموئید و بررسی وضعیت کمپلکس استیومئاتال مورد نظر باشد انجام سی تی اسکن توصیه می شود.