با توجه به مشکلات روش های پیشگیری از حاملگی در زنان که در فصل های آینده مورد بحث قرار می گیرد و لزوم مشارکت جدی مردان در امر حیاتی کنترل جمعیت ، ما را بر آن داشت که به مطالعه دقیق، روش های مناسب و کاربردی که معایب روش های پیشین را نداشته و دارای اثرات قویتر و مطمئن تری باشد بپردازیم. با توجه به اینکه مطالعات و بررسیهای گسترده ای روی داروهای مهارکننده آنزیم (dhfr inhibitor) و خانواده فوران ها تاکنون به چاپ رسیده است در مطالعه حاضر اثرات نیتروفورازون با ساختمان شیمیایی زیر بر فرآیند اسپرماتوژنز و باروری موش صحرایی نر (rat) مورد بررسی قرار گرفته است . داروی حاضر به صورت زیرجلدی (s.c) روزانه 30mg/kg وزن بدن به مدت 52 روز مرتب تزریق شد و تغییرات وزن بدن، درصد تحرک اسپرم، درصد زنده بودن اسپرم ها و میزان باروری تغییرات وزن اپی دیدیم، تغییرات وزن بیضه به وزن بدن (gsi)، میزان تولید روزانه اسپرم (dsp)، تغییرات حجم بیضه و میزان تستوسترون مورد بررسی قرار گرفت و نتایج با توجه به گروههای شاهد (شاهد pg-1 - شاهد ns-2) آنالیز آماری انجام گردید و مشخص شد که نیتروفورازون دارای پتانسیل لازم برای وقفه رکود اسپرماتوژنز می باشد و با توجه به اینکه مشتقات دیگر این خانواده هم دارای خاصیت کاهش اسپرم می باشند با انجام تحقیقات بیشتر می توان بر روی ساختمان شیمیایی آنها تغییرات مفید ایجاد کرده تا هم عوارض جانبی احتمالی کاهش یابد و هم اینکه اختصاصی تر عمل نماید.