نظر به اینکه اختلال وسواسی - جبری در طول عمر در جمعیت کلی 2 تا 3 درصد تخمین زده شده است و بعضی از پژوهشگران تخمین زده اند که بین بیماران سرپائی کلینیک های روانپزشکی میزان شیوع این اختلال به 10 درصد می رسد و این ارقام اختلاف وسواسی - جبری را پس از فوبی ها، اختلاف وابسته به مواد و اختلال افسردگی در ردیف چهارم شایع ترین تشخیص های روانپزشکی قرار می دهد و نظر به اینکه میزان شیوع اختلال افسردگی اساسی (major depresion) در طول عمر در مبتلایان با اختلال وسواسی - جبری 67 درصد است و با توجه به اینکه افسردگی اساسی یک معضل هم برای فرد و هم برای جامعه است و دو سوم افراد مبتلا به اختلال افسردگی اساسی به خودکشی می اندیشند، تقریبا 10-15 درصد آنها موفق به خودکشی می شوند. نظر به اهمیت و شیوع بالای این موارد، این تز در مورد اثرات درمانی لیتیوم در بیماران افسردگی اساسی ثانوی به اختلال وسواسی - جبری می پردازد. بدین منظور در بررسی کلیه پرونده های بیماران بستری شده با اختلال وسواسی - جبری در بیمارستان فارابی کرمانشاه در سالهای 674 و 75 و 76 جمع کلی پرونده های بیماران بستری به 60 تا پرونده رسید، از میان 60 بیماری که بستری شده بودند و 10 بیمار دیگر به دلیل اختلال وسواسی - جبری + اختلال دیگری نظیر سایکوز و ... بستری شده بودند از میان 60 بیمار فوق برای 45 بیمار لیتوم شورع شده بود و این 45 بیمار همانهای بودند که افسردگی + اختلال وسواسی - جبری داشتند. از این تعداد تعداد حدود 22 نفر بهبودی یافته و 3 نفر خوب نشده بودند. از میان 45 بیمار برای 25 بیمار که دوبار بستری شده بودند (با تابلوی بالینی افسردگی اساسی o.c.d+) در بار اول بستری داروهای آنتی دپرسانت وو کلومی پرامین شروع شده بود. این 25 بیمار 19 نفر افزایش یافته بودند و 6 نفر بهبودی نداشتند. این 25 بیمار مجددا با تابلوی فوق بستری شده بودند که برای بیماران فوق لیتیوم + کلومی پرامین شروع شده بود که از این 25 بیمار 21 بیمار بهبودی کامل یافته بودند و 4 نفر بهبودی نیافته بودند. 20 بیمار دیگر از این 45 بیمار در بار اول بستری به جای داروهای آنتی دپرسانت ، لیتیوم + کلومی پرامین دریافته داشته بودند. در بررسی به عمل آمده این 20 بیمار بهبودی یافته بودند اما 2 نفر از این بیماران مجددا دچار تابلوی افسردگی اساسی + اختلال وسواسی - جبری شده بودند. با توجه به توضیحات فوق، می توان نتیجه گرفت که اثر درمانی لیتوم در درمان بیماران افسرده ثانوی به اختلال وسواسی - جبری به جای درمان با داروهای آنتی دپرسانت در همان بیماران است و اثر آن در جلوگیری از عود افسردگی بهتر و قابل ملاحظه تر است .