سالانه مقدار زیادی از آبهای سطحی به صورت سیلاب هدر می رود و در مسیر خود مقادیر متنابهی خاک را تخریب می کند. با توجه به اینکه دو منبع تجدید شونده آب و خاک نقش اساسی در توسعه اقتصادی کشور دارند، ضروری است برای حفظ این دو منبع تمهیدات خاصی اندیشیده شود. از میان روشهای متفاوت ذخیره آب به صورت طبیعی و مصنوعی، روش پخش سیلاب محاسن زیادی نسبت با سایر روشها دارد. البته این روش در اجرا با مشکلاتی روبروست که یکی از عمده ترین آنها رسوب ناشی از سیلاب است که نفوذپذیری عرصه و در واقع عمر مفید طرح را کاهش می دهد. منشایابی رسوبات موضوع این پایان نامه است . منشایابی رسوبات در نهایت به تهیه نقشه پتانسیل رسوبزایی و حساسیت به فرسایش منجر خواهد شد. برای تهیه نقشه پتانسیل رسوبزایی از روشهای رسوب شناسی و عموامل گوناگون مانند مساحت سازند مقدار مارن، سیستم زهکشی و k سازندها استفاده شده است . در نهایت مشخص شد که از میان سازندهای حوزه آبخیز مورد مطالعه بیشترین پتانسیل رسوبزایی به سازند قرمز فوقانی تعلق دارد. سازند قرمز تحتانی در مرتبه بعدی تولید رسوب قرار دارد و سازند هزاردره مقام بعدی در تولید رسوب را به اختصاص می دهد و سازندهای کرج و آبرفت تهران و پادگانهای آبرفتی کمترین سهم را در تولید رسوب دارند. با دخالت عامل توپوگرافی (شیب سازندها و وجه دامنه) نقشه حساسیت به فرسایش برای سازندهای مختلف حوزه آبخیز تهیه شد. در نهایت مشخص شد که از میان سازندهای حوزه آبخیز مورد مطالعه سازند قرمز فوقانی نسبت به فرسایش بسیار حساس است ، سازن قرمز تحتانی در مرتبه بعدبی حساسیت قرار دارد، سازند هزاردره و آبرفت تهران و پادگانه های آبرفتی در مقابل فرسایش مقاومت متوسطی دارند و سازند کرج در مقابل فرسایش نسبتا مقاوم می باشد.