در این مطالعه، اثرات آگونیست های گیرنده های آدرنرژیکی a روی اختلال حافظه ناشی از دگزاکتازون بررسی شده است . تزریق داخل بطنی (icv) دگزامتازون(10mg/rat و 5) حافظه را در آزمون اجتنابی غیرفعال کاهش داد. تزریق صفاقی (ip) آگونیست گیرنده های آدرنرژیکی a1، فنیل افرین(2mg/kg و 1)سبب افزایش ، ولی آنتاگونیست گیرنده های آدرنرژیکی a1، پرازوسین (2mg/kg, ip و 1) سبب کاهش حافظه شد. تزریق فنیل افرین (0/5-2mg/kg) یا پرازوسین (1mg/kg و 0/5) قبل از دگزامتازون، موجب افزایش حافظه شد. پرازوسین اثر فنیل افرین روی پاسخ دگزامتازون را کاهش داد. تزریق آگونیست گیرنده های آدرنرژیکی a2، کلونیدین (0/3mg/kg, ip و 0/2) ولی آنتاگونیست گیرنده های آدرنرژیکی a2، یوهیمبین (0/5-2mg/kg, ip) پاسخی را نشان نشان نداد. یوهیمبین اختلال حافظه ناشی از دگزامتازون یا دگزامتازون + کلونیدین را کاهش داد. نتیجه اینکه مکانیسم(های) آدرنوسپتوری احتمالا با اختلال حافظه ناشی از دگزامتازون تداخل عمل دارند.