گلوکوآمیلاز (ec3.2.1.3) یکی از آنزیم های اصلی در تکنولوژی نشاسته می باشد. این آنزیم اگزوکربوهیدراز بوده و واحدهای بتا-د-گلوکز را از انتهای غیراحیاءکننده نشاسته جدا می کند. در این مطالعه جهت پایدارسازی این آنزیم و استفادهء بهینه از آن، سعی در تثبیت آنزیم بر روی دو بستر متفاوت گردید. بستر cona-s4b به خاطر ویژگیهای خاص ، انتخاب و تثبیت به روش رونشینی با ویژگی زیستی روی آن انجام گرفت . ایجاد پیوند بین بخشهای قندی آنزیم و بستر، نقش اصلی در این تثبیت را نشان داد. بعد از تثبیت ، فاکتورهای دخیل در بهینه کردن شرایط مورد بررسی قرار گرفت . همچنین آنزیم آزاد و آنزیم تثبیت شده از نظر پایداری حرارتی، پایداری در phهای مختلف ، پایداری در برابر حضور نمک های مختلف و ثابت های کینتیکی و فاکتورهای دیگر مورد مقایسه واقع شد، برای اثبات ایجاد پیوند توسط عوامل قندی در تثبیت انجام شده، عمل دگلیکوزیلاسیون روی آنزیم انجام گرفت . عدم تثبیت آنزیم دگلیکوزیله، نشان دهنده نقش اساسی بخشهای قندی آنزیم در این عمل می باشد. برای انجام مطالعات کینتیکی، سوبسترای دیگری برای آنزیم مطرح و روش جدیدی برای سنجش فعالیت راه اندازی گردید. نتایج بدست آمده نشان می دهد که تثبیت با موفقیت انجام گرفت و آنزیم تثبیت شده از نظر فاکتورهای مختلف بررسی شده، پایدارتر از آنزیم می باشد. روش جدید سنجش فعالیت برای مطالعات کینتیکی مفید بوده و از لحاظ سرعت انجام کار و ساده بودن انجام کار بهتر از روش bern feld می باشد. عدم تثبیت آنزیم دگلیکوزیله روی بستر cona-s4b نشان دهنده موفقیت در انجام عمل دگلیکوزیلاسیون هست .