دانشجویان و طلاب دو قشر مهم، مشتاق علم و تحقیق و آینده ساز هستند که در دو محیط آموزشی - پژوهشی مهم کشور یعنی دانشگاه و حوزه، در سطح تحصیلات عالیه تحصیل می نمایند. این دو قشر آگاه و سرنوشت ساز و اساتید آنها، در دو قرن اخیر، پس از یک دوره جدائی و تقابل تحمیل شده از سوی دشمنان اسلام و ایران، به تدریج با حضور مشترک در تحولات سیاسی و اجتماعی ایران، بخصوص همکاری با هم در جریان انقلاب اسلامی به یکدیگر نزدیک شدند. پس از انقلاب اسلامی با تاکیدات مکرر امام خمینی (ره) و مسئولین جمهوری اسلامی، روند تفاهم و وحدت را آغاز نمودند و تصدی بسیاری از مسئولیتها و مشاغل کلیدی و مهم کشور به آنان سپرده شد. این تحقیق برای پاسخ به این سوال که آیا وضعیت تیپهای شخصیتی و خصوصیات روانی این دو قشر چگونه است و چه تفاوت معنی داری بین آنها وجود دارد؟ و با هدف اراغئه یک شناخت علمی و روانشناختی از دو قشر مذکور به مسئولین مربوطه و کمک غیر مستقیم به روند تفاهم و وحدت حوزه و دانشگاه انجام گرفت و به بررسی و مقایسه دو گروه نمونه از دانشجویان و طلاب پرداخت که در نوع خود بی سابقه است . در این تحقیق برای اولین بار از تیپهای شخصیتی مایرز - بریگز (mbti) هنجار شده بر روی دانشجویان دانشگاههای فردوسی و علوم پزشکی مشهد در سال 1373 استفاده شد. این تیپها بر اساس نظریه تیپ شناسی یونگ ساخته شده است و شانزده تیپ شخصیتی را مورد ارزیابی قرار می دهد. آزمون با چهار مقیاس دو قطبی یعنی برونگرائی - درونگرائی (ei)، حسی - شهودی (sn)، تفکری - عاطفی (tf) و قضاوتی ادراکی (jp) خصوصیات روانی و شخصیتی افراد را می سنجد. فرد در نتیجه پاسخ به سوالات پرسشنامه آزمون، در یکی از دو قطب هر مقیاس نمره بیشتری کسب نموده و در واقع آن را ترجیح می دهد. با ترکیب چهار رجحان از هشت رجحان آزمون، تیپ شخصیتی فرد مشخص می شود. این آزمون بر روی 371 نفر از دانشجویان پسر دانشگاههای فردوسی و علوم پزشکی و 160 نفر از طلاب و روحانیون حوزه علمیه مشهد در دامنه سنی 18 تا 30 سال اجرا شد. فرضیه این تحقیق عبارت بود از وجود تفاوت معنی دار در بین دانشجویان و طلاب از نظر: الف) توزیع فراوانی تیپهای شانزده گانه، ب) نمرات رجحانهای هشتگانه، ج) نمرات پیوسته مقیاسهای چهارگانه آزمون mbti.