این تحقیق از ابتدا در پی پاسخ این سوال بوده است که چرا علیرغم وجود ذخائر بالای ماهیان سطح زی زیر، میزان بهره برداری سالانه بسیار اندک بوده است ؟ به منظور ارائه پاسخی به این سوال از نظر اقتصادی، ابتدا در فصل اول پس از مرور روشهای صید این نوع ماهیان در دنیا و ایران به بررسی و تبیین شکاف موجود بین ذخائر برآوردی و میزان بهره برداری سالانه از سال 68 تا 75 و بررسی پراکندگی صیدگاههای شناسائی شده این ماهیان در سواحل خلیج فارس و دریای عمان در طول سالهای گذشته می پردازیم. در فصل دوم تحت عنوان مبانی نظری روشهای مختلف ارزیابی اقتصادی از قبیل معیار ارزش حال خالص و نرخ بازده داخلی و نقطه سر بسر و تحلیل حساسیت و روش نسبتها و مقایسهء آنها با همدیگر مورد مطالعه قرار می گیرند. در فصل سوم برخی مطالعات انجام شده در خصوص ارزیابی اقتصادی فعالیتهای صید و صیادی از جمله صید تون ماهیان در چابهار و صید میگو در استانهای هرمزگان و بوشهر در طول سالهای اخیر را مرور می کنیم در فصل چهارم تحت عنوان ارزیابی اقتصادی عملکرد صید ماهیان سطح زی ریز به روش جل ابتدا برخی مشخصه های اصلی این روش از قبیل زمان و فصل صید، ابزار و ادوات صید، نظام سهم بری و پراکندگی صیدگاههای این ماهیان در دوره مطالعه (1373-1376) و مکان مطالعه (استان هرمزگان)، مورد بررسی قرار می گیرند. و پس از ارائه روش جمع آوری و تدوین آمار و اطلاعات لازم و منابع مورد استفاده، در چارچوب معیار ارزش حال خالص و روش نسبتها شامل نرخ بازده متوسط (a.r.r) و نسبت ارزش حال درآمد به سرمایه گذاری اولیه و نسبت منافع به مخارج به بررسی تجربی مسئله به تفکیک مناطق صیادی عمده این ماهیان شامل بندرلنگه و بندر جاسک پرداخته و شاخصهای مورد نظر را برای یک عامله صیادی برآورد کرده در پایان این نتیجه حاصل می شود که روش صید سنتی فوق الذکر از نظر اقتصادی یک روش مناسب می باشد.