توجه و اهتمام به مقوله توسعه صادرات غیر نفتی بر کسی پوشیده نیست ، ولی آیا هر حمایت و سیاستگذاری به اسم توسعه صادرات صحیح است ؟ مطالعه مزیت نسبی کالاها به ما اجازه می دهد که صحیح و بجا سیاستگذاری نماییم. هدف این پژوهش بررسی مزیت نسبی فرش ماشینی در استان خراسان، برای سال 1375 می باشد که این امر برای دوره 70-75 با توجه با شاخصهای گوناگون صورت می گیرد. از دید مزیت نسبی آشکار شده، فرش ماشینی برای استان خراسان طی دوره دوره 70-75 در موقعیت بسیار مناسبی قرار می گیرد. در این دوره و بالاخص در سال 75 از دید شاخص هزینه منابع داخلی (drc) تولید فرش ماشینی در استان خراسان از نگرش توسعه صادرات و جایگزینی واردات ، واجد مزیت نسبی حقیقی می باشد، ولی در نگرش توسعه صادرات واجد مزیت نسبی اسمی نمی باشد اما در نگرش جایگزینی واردات واجد مزیت نسبی اسمی می گردد (فرض شده که قیمت فرش ماشینی در استراتژی جانشینی واردات بیشتر از استاراتژی توسعه صادرات باشد). بررسیها برای سال 70 و 75 نشان می دهد که شاخص drc نسبت به تغییرات قیمت فرش ماشینی (در دامنه معرفی شده) با کشش می باشد، که با افزایش بیشتر قیمت فرش ، کشش قیمتی drc کمتر7 و با کاهش بیشتر قیمت فرش ، کشش قیمتی drc بیشتر می شود، ولی همچنان با کشش می ماند. بررسیها برای سال 70 و 75 نشان می دهد که شاخص drc نسبت به تغییرات ارز (در دامنه معرفی شده) دارای کششهای متفاوت می باشد، بطوریکه با افزایش نرخ ارز، drc نسبت به تغییرات نرخ ارز، بی کشش می باشد و با افزایش شکاف ، کشش کاهش می یابد. در حالت کاهش نرخ ارز، drc نسبت به تغییرات نرخ ارز، باکشش می باشد و با افزایش شکاف کشش افزایش می یابد.