انجیلی parrotia persica (dc) c.a.meyer .)) سرو خمره ای platycladus orientalis (l.)franco از نظر زینتی، فضای سبز و دارویی دارای اهمیت هستند. آزمایش هایی به منظور شکشتن خفتگی بذر این گیاهان انجام شد. آزمایش اول برای حذف خفتگی بذر و جوانه زنی و رشد دانهال سرو خمره ای و به صورت فاکتوریل با 4 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. فاکتور اول خراش دهی با اسید سولفوریک (0و20 دقیقه)، فاکتور دوم چینه سرمایی(15،0و30 روز) ، فاکتور سوم ترکیبات شیمیایی و فاکتور چهارم غلظت های مختلف(اسید جیبرلیک (400،200،0و600میلی گرم درلیتر)، بنزیل آمینوپورین(260،130،0و390 میلی گرم در لیتر)ونیترات پتاسیم (2،1،0و3 درصد)) بود. تحلیل نتایج داده ها نشان داد که تیمار خراش دهی،چینه سرمایی و غلظت های مختلف ترکیبات شیمیایی اثر مثبتی روی شکستن خفتگی و پارامترهای جوانه زنی(درصد وسرعت جوانه زنی، میانگین روز، میانگین جوانه زنی روزانه وارزش جوانه زنی) نسبت به شاهد نشان داد. بررسی رشد دانهال ها نشان داد که تیمار چینه سرمایی و غلظت های مختلف ترکیبات شیمیایی اثر مثبتی روی صفات (طول ریشه و گیاهچه، وزن تر ریشه و شاخساره، وزن خشک ریشه وشاخساره و تعداد برگ) نسبت به شاهد نشان داد. با افزایش دوره چینه سرمایی وغلظت ترکیبات شیمیایی، میزان پارامترهای رشد نیز افزایش یافت. تیمار خراش دهی اثر منفی روی پارامترهای رشد دانهال نشان داد. آزمایش دوم به منظور بهبود جوانه زنی بذر انجیلی و به صورت فاکتوریل با 4 تکرار در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. فاکتور اول خراش دهی با آب (40،25و80 سانتی گراد)، چینه سرمایی(40،20،0و60 روز)، فاکتور سوم ترکیبات شیمیایی و فاکتور چهارم غلظت های مختلف(اسید جیبرلیک (400،200،0و600میلی گرم درلیتر)، بنزیل آمینوپورین(260،130،0و390 میلی گرم در لیتر)ونیترات پتاسیم (2،1،0و3 درصد)) بود. نتایج به دست آمده نشان داد که بیشترین درصد جوانه زنی در چینه سرمایی 60 روز به همراه خراش دهی با آب 40 درجه سانتی گراد نشان داد.

انگور (vitis vinifera l.) یکی از مهمترین محصولات کشاورزی در ایران است که از سطح زیر کشتی معادل 302 هزارهکتار آن، سالیانه حدود 7/1 میلیون تن محصول برداشت می شود. در طول سال های 90-1389 و برای شناسایی و تعیین قارچ های بیمارگر همراه با زوال انگور از مناطق مختلف استان کرمان شامل ماهان، بردسیر، جوپار، قوام آباد، حمیدیه، سیرجان، سیرچ، چترود، هوتک، دلفارد، محی آباد، گلباف، اندوهجرد، کرمان، رابر، عرب آباد و خانوک بازدید به عمل آمد. از شاخه و تنه درختان بیمار که دارای علائم هوایی مانند زردی، زردی بین رگبرگ ها و قهوه ای شدن برگ ها، کاهش رشد، پژمردگی و علائم درونی مانند قهوه ای شدن بافت چوب، ایجاد رگه های سیاه و قهوه ای در چوب و قهوه ای شدن بافت آوندی بودند نمونه برداری شد. جداسازی عوامل قارچی از بافت های تغییر رنگ یافته چوب و با استفاده از محیط کشت عصاره مالت-آگار (malt extract agar = mea) حاوی 100 میلی گرم بر لیتر از سولفات استرپتومیسین (meas) و محیط کشت عصاره سیب زمینی-آگار (pda= potato dextrose agar) انجام شد. جدایه های بدست آمده بر اساس خصوصیات ریخت شناختی و محیط کشت شناسایی شدند. شناسایی جدایه های phaeoacremonium با تکثیر و تعیین ترادف بخشی از ژن بتا توبولین (b-tubulin gene) با استفاده از دو آغازگر t1 و bt2b و شناسایی جدایه های botryosphaeria نیز با تکثیر و تعیین ترادف بخشی از ناحیه its (its1+ 5.8s+ its2) با استفاده از دو آغاز گر its4 و its5 مورد تایید قرار گرفت. در کل 476 جدایه قارچی از درختان بیمار با علائم مختلف زوال بدست آمد. در این میان دو گونه phaeoacremonium aleophilum و phaeomoniella chlamydospora به ترتیب با 6/21 و 6/11 درصد بیشترین فراوانی را در بین جدایه های بدست آمده داشتند. قارچ های دیگری مانند pm. parasiticum با 3/6 درصد، aesculi fusicoccum ( با فرم جنسی botryosphaeria dothidea) با 4/0 درصد، phaeoacremonium sp.، aspergillus spp.، aspergillus terreus، alternaria sp.، coniothyrium sp.، paecilomyces sp.، penicillium spp.، nattrassia sp.، fusarium spp. و phoma sp. نیز از درختان بیمار و از مناطق مختلف نمونه برداری شده جداسازی شدند. آزمون بیماری زایی در شرایط گلخانه ای و بر روی قلمه های سبز دو رقم عسکری و سیاه انجام شد. نتایج بدست آمده از آزمون بیماری زایی نشان داد که جدایه های به کار رفته روی قلمه های مایه زنی شده بیماری زا بوده و پس از 20 روز باعث ایجاد تغییر رنگ بافت آوندی شدند. برای اثبات آزمون کخ، جدایه های مایه زنی شده دوباره از ناحیه بین بافت تغییر رنگ یافته و سالم جداسازی و بر اساس ویژگی های ریخت شناختی شناسایی شدند. با توجه به نتایج بدست آمده از بازدید و نمونه برداری از باغ های انگور در مناطق مختلف استان کرمان، بیماری زوال انگور به طورشایع در بیشتر باغ های نمونه برداری شده در استان کرمان مشاهده شد. کلمات کلیدی: زوال انگور، اسکا، پتری، phaeoacremonium aleophilum ، phaeomoniella chlamydospora ، botryosphaeria dothidea .

پیراکانتا (pyracantha coccinea m.roem.) و خرزهره (nerium oleander.l) از جمله درختچه های همیشه سبز هستند که دارای جایگاه ویژه ای در فضای سبز می باشد. این درختچه ها به صورت توده ای، تکی و نیز برای شکل سازی در فضای سبز به کار می رود. این پژوهش برای بررسی افزایش رویشی پیراکانتا و خرزهره توسط قلمه و با کاربرد تنطیم کننده رشد ایندول بوتیریک اسید (iba) و تیامین (ویتامین b1) هر کدام در غلظت و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با 5 تکرار و 10مشاهده در هر تکرار، انجام شد. نتایج نشان داد که کاربرد iba با غلظت 2000 میلی گرم در لیتر، به تنهایی موثر ترین و بهترین تیمار از بین ترکیبات تیماری به کار رفته بود روی قلمه های پیراکانتا شد. همچنین نتایج نشان داد که با افزایش غلظت iba و b1افزایش قابل ملاحظه و معنی داری در تعداد ریشه، طول ریشه، وزن تر و خشک ریشه ایجاد شد و درصد ریشه زایی قلمه ها نیز با افزایش غلظت iba و b1 روند صعودی نشان داد. بیشترین وزن تر ریشه، تعداد ریشه و طول ریشه در تیمار 4000 میلی گرم در لیتر از iba به دست آمد.

بررسی مشخصه های فیزیکی و مکانیکی پیاز نرگس جهت تعیین پارامترهای مناسب برای درجه بندی و طراحی ماشینهای مختلف برای پیاز نرگس ضروری به نظر می رسد، بنابراین در این پروژه برخی از خصوصیات فیزیکی و مکانیکی پیاز نرگس رقم شهلا، مورد بررسی قرار گرفت. نتایج بررسی خواص فیزیکی نشان داد که در پیاز نرگس مقادیر متوسط وزن، حجم، چگالی و تخلخل به ترتیب 14/22 گرم، 250 میلی لیتر، 55/0 ، 58 % است. میانگین نیروی و انرژی گسیختگی پیاز نرگس به ترتیب 33/0 kn و 49/2 n.m بدست آمد، همچنین متوسط تنش گسیختگی در پیاز نرگس برابر mpa 0/241 و متوسط کرنش گسیختگی برابر 295/0 است. میانگین مدول الاستیسیته برای پیاز نرگس mpa 0/814 و متوسط ضریب پوآسون 05/0 می باشد. در خصوص تعیین نیروی برشی آزم ایش در رطوبت یکسان پیاز نرگس با سه گروه عامل، عامل اول زاویه برش در چهار سطح صفر، 25، 30 و 35 درجه، عامل دوم زاویه نیزی تیغه در سه سطح 25،30 و 35 درجه و عامل سوم راستای طولی وعرضی پیاز نرگس، انجام گرفت. داده ها در یک آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی، آنالیز شده و روند تغییرات نیرو بر حسب زاویه برش و تیزی مورد مطالعه قرار گرفت و مدل رگرسیون خطی چند متغیره برای نیروی برشی پیشنهاد شد. نتایج این پژوهش به منظور طراحی دستگاه برش پیاز نرگس به کار گرفته شد. طرح دستگاه به گونه ای است که پیاز را به چهار قسمت تقسیم میکند.

نخل پاکوتاه ایرانی، یکی از گیاهان بومی ایران است که به صورت خودرو در مناطق خشک و گرمسیری استان های جنوب شرقی کشور می روید. گیاهان این جنس دارای اهمیت های اکولوژیکی، اقتصادی و زینتی هستند. این گیاه در کشورهای ایران، عربستان، افغانستان و پاکستان می روید و متأسفانهگزارش علمی زیادی در مورد آن وجود ندارد. این پژوهش شامل بررسی تنوع بین اکوتیپ های مهم و جوانه زنی بذر دو واریته آن (داز و پورک) می باشد. برای بررسی تنوع مورفولوژیک اکوتیپ های مهم سه استان سیستان و بلوچستان، کرمان و هرمزگان انتخاب و صفات مورفولوژی آن ها مانند ارتفاع گیاه، طول تنه، محیط تنه، طول و عرض برگ، طول دمبرگ، طول گل آذین و ... مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که بین جمعیت های داز و جمعیت های پورک اختلافی وجود ندارد اما بین اکوتیپ های هر دو واریته تفاوت وجود دارد. برای بررسیجوانه زنی بذر واریته های مورد مطالعه، بذرهاییک اکوتیپ داز و یک اکوتیپ پورک از استان سیستان و بلوچستان جمع آوری و کشت شدند. برای این هدف، دو آزمایش جداگانه انجام شد.

اطلسی با نام علمی petunia hybrida به تیره سیب زمینی سانان solanaceaeتعلق دارد و یکی از مهم ترین گل های باغچه ای در ایران است. بهبود شرایط رشد و نمو وگلدهی این گیاه عموما مورد نظر می باشد. به دلیل تنوع رنگ وگونه و نقش آنها در زیباسازی محیط و فضای سبز، تولید نشای قوی با دوره گلدهی بیشتر، دارای اهمیت می باشد. به همین منظور آزمایشی با هدف افزایش شاخص های رشد و طولانی کردن دوره گلدهی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 16 تیمار و 5 تکرار در شاسی های تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر کرمان انجام گرفت. بذرهای اطلسی تهیه، پس از کشت بذر و انتقال نشاها در مرحله 6 برگی، محلول پاشی گیاهان در این آزمایش در چهار مرحله طی دوره رشد گیاه با تیامین در غلظت های صفر و 100 میلی گرم در لیتر ، اسید آسکوربیک صفر و 100 میلی گرم در لیتر، بنزیل آدنین صفر و 200 میلی گرم در لیتر و اسید جیبرلیک صفر و 100 به صورت ساده و ترکیبی اجراء شد. نتایج حاصل اختلافات معنی داری را بین تیمارها روی شاخص های اندازه گیری شده نشان داد. بر اساس نتایج حاصل، اسید جیبرلیک در اثرات تکی تاثیر قابل توجهی بر روی شاخص های اندازه گیری شده مانند ارتفاع، طول میانگره، طول شاخه جانبی، تعداد گل، قطر گل، قطر ساقه، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، قند احیا و بنزیل آدنین تاثیر مثبتی بر پارامترهایی مثل سطح برگ، تعداد شاخه جانبی، طول ریشه، رنگیزه های گیاهی، کارتنوئید و شاخص کلرفیل و اسید آسکوربیک بر پارامتر عمر گل نسبت به شاهد داشت. همچنین در اثرات دوگانه اسید جیبرلیک و بنزیل آدنین بر شاخص های مرتبط با رشد ارتفاع، تعداد گل، قطر گل، طول ریشه، تعداد شاخه جانبی، قطر ساقه، سطح برگ، وزن تر و خشک اندام هوایی و ریشه، کلروفیل a، کلروفیل b و کلروفیل کل و ترکیب بنزیل آدنین با اسید آسکوربیک بر طول میانگره، میزان قند، کارتنوئید و ترکیب اسید آسکوربیک با اسید جیبرلیک بر طول شاخه جانبی و در ترکیب بنزیل آدنین و تیامین عمر گل و شاخص کلروفیل در میان تیمارهای دو گانه معنی دار و نسبت به شاهد قابل توجه بود. در میان اثرات سه گانه ترکیب دو هورمون با ویتامین ها بود که اثر قابل توجهی بر شاخص ها نسبت به شاهد داشت. در کلیه شاخص های اندازه گیری شده در این پژوهش، اثرات متقابل چهار گانه معنی دار شده و در نهایت ترکیب توام هر چهار ماده کاربردی موجب افزایش معنی دار تمام شاخص های مورفولوژیکی و بیوشیمیایی نسبت به شاهد و دیگر تیمار ها گردید.

گل جعفری با داشتن گل های به رنگ زرد لیمویی، زرد، کرم، طلایی و نارنجی قهوه ای و نیز تحمل نسبی به خشکی، امروزه از گیاهان زینتی پرطرفدار در باغبانی و طراحی فضای سبز به شمار می رود. بنابراین، تعیین روش های مناسب برای افزایش کیفیت گل ها، طول دوره گلدهی و دیگر پارامترهای مرتبط با عملکرد گیاهان باغچه ای از اهمیت ویژه ای بر خوردار است. بنابراین، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی، برای بررسی اثر محلول پاشی برخی مواد شیمیایی انجام شد. بذرهای مورد استفاده در این آزمایش در ابتدای فصل در گلدان کشت و محلول پاشی گیاهان در 4 مرحله در طی دوره رشد گیاه و با محلول های صفر و100 میلی گرم در لیتر تیامین، صفر و 100 میلی گرم در لیتر آسکوربیک اسید، صفر و100 میلی گرم در لیتر جیبرلیک اسید و صفر و 200 میلی گرم در لیتر بنزیل آدنین به صورت ساده و ترکیبی اجراء شد. نتایج نشان داد که ترکیب اسید آسکوربیک، تیامین، جیبرلیک اسید و بنزیل آدنین، ارتفاع ساقه، طول ریشه، قطر ساقه و قطر گل را به ترتیب: 23/1، 33/1، 27/2 و 91/1 برابر نسبت به شاهد افزایش داد و بالاترین میانگین وزن تر کل و وزن تر و خشک ساقه و ریشه در این تیمار به دست آمد که نسبت به شاهد به ترتیب: 15/2، 13/2، 20/2، 27/3 و 79/3 برابر افزایش یافت. یافته های این پژوهش بیانگر این است که پارامترهایی مانند متوسط تعداد شاخه جانبی، شاخص کلروفیل، تعداد گل، وزن تر و خشک گل و ظهور اولین غنچه گل توسط تیمار ترکیبی این مواد نسبت به شاهد افزایش قابل توجهی داشتند. نتایج دیگر این پژوهش نشان داد که تیمار توام اسیدآسکوربیک، تیامین، جیبرلیک اسید و بنزیل آدنین بر پارامتر های بیوشیمیایی کلروفیل a، کلروفیل b، کارتنوئید، کلروفیل کل و قند احیاء تاثیر مثبتی نسبت به ترکیب سه تایی، دو تایی و اثر ساده داشت و نسبت به شاهد بالاترین درصد را افزایش داد.

چکیده گل مریم یکی از مهمترین گل های شاخه بریدنی ایران و جهان است و افزایش عمر پس از برداشت آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این پژوهش از سدیم نیتروپروساید (snp) به عنوان ترکیب رها کننده no، آرژینین ((arg به عنوان گهرمایه آنزیم نیتریک اکسید سنتتاز (nos) و پرولین و پوتریسین به عنوان ترکیبات آنتی اکسیدان در غلظت های 1، 5 و 10 میکرومولار استفاده، و اثرات این ترکیبات درکاهش صدمات تنش اکسیداتیو بررسی گردید. این پژوهش در قالب طرح های کامل تصادفی با 3 تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد سدیم نیتروپروساید در غلظت 1 میکرومولار، پوتریسین در غلظت های 1 و 5 میکرومولار و پرولین در غلظت 10 میکرومولار بر عمر گلجایی گل مریم اثر معنی دار داشتند. بالاترین عمرگلجایی مربوط به تیمار سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار بود که عمر گلجایی را بیش از 3 روز افزایش داد. درصد گلچه باز در تیمار های سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار، پرولین 10 میکرومولار و پوتریسین در تمام غلظت ها نسبت به تیمار شاهد افزایش معنی دار نشان دادند که در این بین بالاترین میانگین مربوط به تیمار سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار بود که نسبت به شاهد 54 درصد افزایش نشان داد. همچنین یافته ها حاکی از کاهش معنی دار درصد گلچه پژمرده و ریزش گلچه ها در اغلب تیمارها نسبت به شاهد بود. ترکیبات آنتی اکسیدان تاثیر معنی داری بر محتوی نسبی آب گلبرگ ها نداشتند. بر اساس نتایج حاصله تمام ترکیبات استفاده شده پایداری غشا سلول را افزایش داده و نشت یونی کمتری نسبت به شاهد نشان دادند.کمترین میزان نشت یونی مربوط به تیمار سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار بود که نشت یونی را نزدیک به 2 برابر کاهش داد. تمامی ترکیبات آنتی اکسیدان به کار برده شده در این پژوهش باعث افزایش جذب آب شده بودند و شاخه های گل تیمار شده کاهش وزن کمتری نسبت به شاهد داشتند. در گل هایی که با این ترکیبات تیمار شده بودند فعالیت آنزیم های گایاکول پراکسیداز ((gpx، کاتالاز (cat) و آسکوربات پراکسیداز ((apx افزایش یافت که در تیمار سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار افزایشی 2 برابری داشت، اما فعالیت آنزیم های پلی فنل اکسیداز ((ppo و فنیل آلانین آمونیا لیاز ( (pal در این تیمارها کاهش یافت.

در این تحقیق اثرات پیش تیمار بذری اسید سالیسیلیک و محلول پاشی اسید سالیسیلیک، اسیدآسکوربیک و تیامین روی آفتابگردان زینتی مورد بررسی قرار گرفت. سه آزمایش جداگانه در سال 1391 در گلخانه تحقیقاتی دانشگاه شهید باهنر اجرا گردید که تیمارهای آزمایش اول شامل محلول پاشی برگی اسید سالیسیلیک (50،100 پی پی ام)، اسید آسکوربیک (100،200 پی پی ام)، تیامین (50،100 پی پی ام ) و آب مقطر (شاهد) بود. آزمایش دوم نیز، شامل سه سطح پیش تیمار بذری اسیدسالیسیلیک (0، 50 ، 100 پی پی ام) و سه غلظت محلول پاشی برگی اسید-سالیسیلیک (0، 50 ، 100 پی پی ام) بود. آزمایش سوم نیز، شامل سه سطح پیش تیمار بذری اسید-سالیسیلیک (0، 50 ، 100 پی پی ام) و سه غلظت محلول پاشی برگی اسید آسکوربیک (0،100 ،200 پی پی ام) بود. صفات اندازه گیری شده شامل خصوصیات مرفولوژیکی، فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی بودند. نتایج نشان داد که محلول پاشی برگی ویتامین ها و اسید سالیسیلیک و همچنین پیش تیمار بذری اسید سالیسیلیک بر بیشتر صفات اندازه گیری شده در هر سه آزمایش معنی دار بود. در آزمایش اول تنها اثر تیمارها بر کلروفیل a معنی دار نشد. در آزمایش دوم تاثیر پیش تیمار بذری اسیدسالیسیلیک بررنگیزه های فتوسنتزی، پراکسیداز گلبرگ، کاتالاز برگ و پروتئین برگ و در محلول پاشی برگی اسید سالیسیلیک بر کاتالاز برگ معنی دار نشد. اثر متقابل پیش تیمار و محلول پاشی برگی اسید سالیسیلیک تنها بر پروتئین برگ وکاتالاز برگ معنی دار نشد ولی بر سایر پارامترها تاثیر معنی داری داشت. در آزمایش سوم نیز اثر متقابل پیش تیمار بذری اسید سالیسیلیک و محلول پاشی اسید آسکوربیک بر برخی پارامترها همچون تعداد روز تا گلدهی، رنگیزه های فتوسنتزی و پراکسیداز برگ معنی دار نشد ولی بر سایر پارامترها تاثیر معنی داری داشت.

هدف از انجام این پژوهش مطالعه اثر غلظت های مختلف اسید هیومیک بر بهبود برخی از ویژگی های رشدی و بیوشیمیایی چمن آفریقایی و سه گونه چمن سردسیری بود. این تحقیق به صورت طرح کاملا تصادفی با چهار تکرار در چمن آفریقایی و در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی درچهار تکرار در سه نوع چمن سردسیری اجرا شد. در این بررسی غلظت های مختلف اسید هیومیک (0، 250، 500 و 1000میلی گرم بر لیتر) بر چمن محلول پاشی شد. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که در چمن آفریقایی کاربرد اسید هیومیک درغلظت250 میلی گرم بر لیتر باعث افزایش میزان ارتفاع، وزن تر و خشک و ترکیبات فنولی گیاه گردید. بالاترین میزان محتوی نسبی آب، کلروفیل b و کارتنوئید و همچنین کمترین میزان نشت یونی در غلظت 500 میلی گرم بر لیتر اسید هیومیک به دست آمد. در سه نوع چمن سردسیری با افزایش غلظت این ماده مقدار قند، رنگیزه های فتوسنتزی و کارتنوئید افزایش معنی دار و در مقابل نشت یونی کاهش یافت. اثرات مثبت معنی دار در محتوای نسبی آب به ویژه در فستوکا و لولیوم با کاربرد این ماده دیده شد. در وزن تر و خشک چمن ها نیز افزایش معنی داری به ویژه در غلظت 250 میلی گرم بر-لیتر ایجاد گردید. در مقایسه کلی بین سه گونه چمن، بالاترین کیفیت ظاهری، وزن خشک و رنگیزه ها در چمن لولیوم و بیشترین مقدار فنول ، محتوای نسبی آب و ارتفاع در چمن فستوکا به دست آمد. بالاترین مقدار قند و کم ترین مقدار وزن تر و کیفیت ظاهری مربوط به چمن پوآ بود.

نخل پاکوتاه ایرانی از گونه¬های بومی جنوب غربی آسیا است که به طور طبیعی در بخش-های جنوب شرق ایران نیز رویش دارد و دارای دو واریته است. در این تحقیق ابتدا از چهار منطقه از رویشگاه¬های طبیعی دو واریته این گیاه، نمونه¬برداری از ریشه به عمل آمد و درصد کلنیزاسیون میکوریزی تعیین شد. در مرحله بعد پتانسیل کلنیزاسیون نمونه¬های صحرایی با درصد کلنیزاسیون بیش از 50 درصد، در یک کشت مقدماتی روی دو واریته مورد مطالعه و غربالگری اولیه قرار گرفت. درآزمایش اول فاکتور¬ها شامل دو گونه نخل (داز و پُرک) و چهار تیمار کودی شامل بستر خاکی به عنوان شاهد (t1)، مخلوط خاک با چهار درصدکود حیوانی (t2)، مخلوط خاک با دو درصد اسید هیومیک (t3) و در نهایت مخلوط خاک با یک درصد اسید هیومیک و دو درصدکود حیوانی (t4) بودند. و آزمایش دوم شامل سه سطح تنش خشکی (f.c d0=%80،d1=%50 f.c ،d2=%30 f.c ) و سه سطح میکوریز (شاهد m0=، قارچ میکوریز جدایه اول m1=.، قارچ میکوریز جدایه دومm2=) و در. هر دو آزمایش با چهار تکرار به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی اجرا شدند. نتایج کشت مقدماتی غربالگری نیز نشان داد که بیشترین فراوانی درصد کلنیزاسیون مربوط به واریته داز بود و به طور متوسط درصد کلنیزاسیون 3/58% نمونه¬ها در بازه 75-50 درصدی قرار داشت. نتایج آزمایش گلخانه¬ای بستر کاشت نیز نشان داد که بیشترین میانگین درصد کلنیزاسیون برابر 41/97 درصد و مربوط به t4بود که نسبت به شاهد حدود 2/32% افزایش داشت. نتایج آزمایش دوم نشان داد که مایه¬زنی دو واریته نخل پاکوتاه ایرانی با قارچ میکوریز بر تمامی صفات به جز تعداد برگ در سطح 1 درصد معنی¬دار شد، سطوح تنش خشکی موجب کاهش معنی¬دار تمامی صفات رویشی از جمله سطح برگ، ارتفاع ساقه و ریشه، وزن تر و خشک ریشه و ساقه،حجم ریشه و درصد کلنیزاسیون میکوریزی ریشه گردید.

گل های مریم، گلایول و آلسترومریا از مهمترین گل های شاخه بریدنی ایران و جهان می باشند و افزایش عمر پس از برداشت آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در این پژوهش غلظت های مختلف هیدروژن پراکسید به عنوان ترکیب سیگنالینگ در غلظت های 200، 400 و 600 میکرومولار استفاده، و اثرات آن بر کیفیت پس از برداشت و صدمات تنش اکسیداتیو بررسی گردید. این پژوهش در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار انجام گرفت. نتایج نشان داد که تمام گل هایتیمار شده با200، 400 و 600 میکرومولار آب اکسیژنه عمر گلجایی بالاتری نسبت بهشاهد داشتند. در بین تیمارها آب اکسیژنه 600 میکرومولار عمر گلجایی گل مریم را 3روز، گلایول را 5 روز و آلسترومریا را 7 روز نسبت به گل های شاهد افرایش داد. درصد گلچه باز در گل مریم تنها درغلظت 600 میکرومولار و در گل گلایول در تمام علظت های استفاده شده به طور معنی داری افزایش یافت. همچنین، درصد گلچه پژمرده در تمام غلظت های آب اکسیژنه در همه گل های مطالعه شده، نسبت به شاهد کاهش یافت. بر اساس نتایج تمام غلظت های استفاده شده در این پژوهش پایداری غشا سلول را افزایش داده و میزان مالون دآلدیید کمتری نسبت به شاهد دیده شد. تمامی غلظت های آب اکسیژنه باعث افزایش جذب آب شده و شاخه های گل تیمار شده کاهش وزن کمتری نسبت به شاهد داشتند. در گل هایی که با آب اکسیژنه تیمار شده بودند فعالیت آنزیم های گایاکول پراکسیداز ((gpx، آسکوربات پراکسیداز ((apx و کاتالاز(cat) در هر سه نوع گل افزایش یافت، اما فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز((ppo در این تیمارها کاهش نشان داد.

ژربرا گیاهی زینتی از تیره میناسانان است و به طور گسترده به عنوان گل شاخه بریده به کار می رود و یکی از 10 گل مهم شاخه بریده جهان است. یکی از مهم ترین مشکلات گل شاخه بریده ژربرا کوتاهی عمر پس از برداشت و خمیدگی گردن است در این پژوهش از سدیم نیتروپروساید (snp) به عنوان ترکیب رها کننده no در غلظت های 25/، 5/ و ا میکرو مولار و سیلیکون در غلظت های 500 و 1000 میکرومولار استفاده، و اثرات این ترکیبات درکاهش صدمات تنش اکسیداتیو بررسی گردید. آزمایش در قالب فاکتوریل بر پایه طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. نتایج نشان داد سدیم نیتروپروساید در غلظت 1 میکرومولار و سیلیکون در غلظت 1000 بر عمر گلجایی گل ژربرا اثر معنی دار داشتند. بالاترین عمر گلجایی مربوط به تیمار سدیم نیتروپروساید 1 میکرومولار بود. سدیم نیتروپروساید و سیلیکون باعث افزایش جذب آب شدند و شاخه های گل تیمار شده کاهش وزن کمتری نسبت به شاهد داشتند. در گل هایی که با این ترکیبات تیمار شده بودند فعالیت آنزیم های گایاکول پراکسیداز ((gpx، کاتالاز (cat) ، آسکوربات-پراکسیداز ((apx و فنیل آلانین آمونیالیاز ( (palافزایش، اما فعالیت آنزیم پلی فنل اکسیداز ((ppo در مقایسه با شاهد کاهش یافت.

اثر گاما- آمینو بوتیریک اسید روی فیزیولوژی پس از برداشت گل میخک dianthus caryophyllus l.))