این پایان نامه به بررسی چسبها و درزگیرهای پلی یورتان و سنتز و دو نمونه چسب مربوط می شود. ابتدا با بیان مطالب تئوری مربوطه، انواع این چسبها، شیمی واکنشهای یورتانها، مواد اولیه و تاثیر هر یک از آنها بر ساختار شیمیایی و خواص یورتانها، درزگیرها و کلیه موضوعاتی که بر خواص چسبهای پلی یورتان موثرند، مورد مطالعه قرار می گیرند. در قسمت دوم پایان نامه، به مراحل سنتز آزمایشگاهی دو نمونه چسب یک جزئی و دو جزئی پلی یورتان، با هدف کاربرد روی شیشه و نتایج حاصل از این آزمایشات ، پرداخته می شود. چسب دوجزئی پلی یورتان شامل دو جزء a و b می باشد که درست قبل از مصرف با نسبت تعیین شده، با هم کاملا مخلوط کرده و به صورت یک لایه نازک از مخلوط چسب روی سطح شیشه، که از قبل کاملا تمیز و خشک شده است ، ایجاد می کینم و لایه دوم شیشه قرار داده می شود تا بعد از 2 الی 3 ساعت پخت کامل شود. جزء a ایزوسیانات اصلاح شده با گروه یورتان است که مقداری پرکن و روغن کرچک به آن اضافه شده است . جزء b، مواد واکنشگر با ایزوسیانات شامل پلی ال، زنجیر افزاینده، آمین و کاتالیست ، پرکن و روغن کرچک می باشد. بعد از پخت چسب ، نمونه هایی که با ابعاد مشخص تهیه شده اند از نظر استحکام برشی و کششی مورد بررسی قرار می گیرند. چسب یک جزئی که با هدف کاربرد به صورت لمینیت ، مابین دو قطعه شیشه، فرموله شده است متشکل از ایزوسیانات ، پلی ال، زنجیر افزاینده، کاتالیست و حلال است . واکنش ایزوسیانات و پلی ال توسط حرارت و کاتالیست تسریع می شود و در نهایت زنجیره فزاینده و حلال اضافه می شود. پخت چسب بعد از چند ساعت تحت فشار و حرارت انجام می شود. در قسمت آخر نیز به تجهیزات کاربرد چسبهای یک جزئی و دوجزئی، اصول و مکانسیمهای چسبندگی و در نهایت به چند مورد از آزمایشات استاندارد چسبها اشاره می شود.