حضور گوگرد در سوخت های فسیلی (نفت و زغال سنگ) در خوردگی لوازم و دستگاههای تولید و پالایش سهیم است و احتراق این سوختها منتهی به انتشار دی اکسید گوگرد در اتمسفر شده که خود بارش اسیدی را به دنبال دارد که تهدیدی بزرگ برای محیط زیست است . گوگرد معدنی در این سوختها می تواند با تیمارهای فیزیکی و شیمیایی و حتی میکروبی برطرف شود اما گوگردی که بطور کووالان به ترکیبات آلی این سوختها متصل است ، به راحتی زدوده نمی شود و روشهایی که برای این منظور بکار می روند بسیار پرهزینه اند. اخیرا تجزیه میکروبی ترکیبات آلی گوگردی را به سوی پتانسیل کاربرد آنها در گوگردزدایی سوختهای فسیلی معطوف کرده است . گوگردزدایی میکروبی می تواند یک تکنولوژی پیشرفته را برای زدودن گوگرد آلی از سوختهای فسیلی قبل از احتراق فراهم نماید. مزیت فرآیند گوگردزدایی زیستی با استفاده از میکروارگانیسمها و یا آنزیمها علاوه بر هزینه کم، اینست که تحت شرایط ملایم و بی خطرتری انجام می پذیرد. بعلاوه بطور کلی پروسه های زیستی از نظر مواد اولیه مورد استفاده خود (سوبستراها) اختصاصی هستند که می تواند روش راحتتری برای تیمار اجزای نفت خام باشند که دارای تعداد معدودی ترکیبات آلی گوگردی هستند و از اینرو به دیگر ترکیبات آن صدمه نزنند. سوختهای فسیلی حاوی ساختارهای گوگردی مشابهی هستند که در این میان دی بنزو تایوفن (dbt) بیشترین توجه را در تحقیقات اخیر سولفورزدایی زیستی به خود جلب کرده است . dbt ترکیب الگوی پذیرفته شده ای است و نماینده ساختارهای تایوفنی می باشد که درصد بالایی از ترکیبات آلی گوگردی سوختهای فسیلی را شامل می شوند. از طرف دیگر dbt جزء گروهی از ترکیبات سخت یعنی ترکیبات چند حلقه ای گوگرددار نامتجانس (pashs) است که از نگرانیهای محیط از نظر تجمع بیولوژیک و تجزیه ناپذیری می باشند. در این پژوهش سعی در جداسازی باکتریهای بومی ایران شد که بتوانند بطور اختصاصی گوگرد را از مواد آلی استخراج نمایند. نمونه های خاک آلوده به نفت از هفت منطقه استفاده شد و با روشهای "دسترسی زیستی به گوگرد" و "آزمون گیبس " یک گونه باکتریایی که قادر به گوگردزدایی از dbt بود جدا شد. با استفاده از روشهای شناسائی موجود این سویه جزء جنس رودوکوکوس شناخته شد که به نام رودوکوکوس سویه fmf خوانده شد. این سویه میکروبی می تواند دارای پتانسیلی برای گوگردزدایی از سوختهای فسیلی بخصوص نفت خام در مقیاس بالا باشد.