پژوهش حاضر از نوع توصیفی است که با هدف بررسی نظرات مدیران بیمارستانهای آموزشی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران در مورد عوامل ایجاد انگیزش شغلی در آنان و در سال 1377 انجام پذیرفته است . تعداد 70 نفر مدیران اداری و اجرایی در این پژوهش شرکت داشته اند. نظر به کوچک بودن جامعه آماری از روشهای نمونه گیری استفاده نشده است . اطلاعات مورد نیاز از طریق پرسشنامه حاوی 64 سوال گردآوری شده است . پرسشنامه در دو بخش تدوین گردیده است بخش اول مربوط به اطلاعات فردی پاسخگویان نظر خود را درباره هر یک از عوامل موجد انگیزش شغلی در مورد خود و در مورد مدیران تحت سرپرستی خود با علامت گذاری در ستنونهای زیاد، متوسط، کم و بی تاثیر مشخص کرده اند. به منظور نیل به اهداف ، یافته های پژوهشی در 28 جدول و 22 نمودار تدوین شده و تحلیل یافته با استفاده از روشهای آمار توصیفی نظیر میانگین و انحراف معیار انجام یافته است . یافته ها پژوهش نشانگر آن است که از دیدگاه مدیران مورد بررسی کلیه عوامل مطرح شده در این پژوهش موجد انگیزش شغلی می باشد. این عوامل از دیدگاه مدیران در خودشان به ترتیب اهمیت عبارتند از: ماهیت کار و موفقیت در آن، روابط کاری خوب ، استقلال در کار، اهداف کار، امنیت کاری و رعایت عدالت ، فراهم و فراهم بودن امکانات و تجهیزات ، شان و منزلت شغل، پویایی کار، پاداشهای غیرمادی، عوامل مادی و فشار و تهدید. ترتیب اهمیت این عوامل از دیدگاه مدیران، در مدیران تحت سرپرستی آنها تا حدودی متفاوت و به قرار زیر است : ماهیت کار و موفقیت در ان، روابط کاری خوب ، شان و منزلت شغل، امنیت کاری و رعایت عدالت ، عوامل مادی، فراهم بودن امکانات و تجهیزات ، پاداشهای غیرمادی، استقلال در کار، پویایی کار، اهداف کار و فشار و تهدید. بنابراین، "ماهیت کار و موفقیت در آن" و "روابط کاری خوب " مهمترین عوامل "فشار و تهدید" کم اهمیت ترین عامل قلمداد شده است . عواملی را که مدیران در خود نسبت به مدیران زیردست خود، در ایجاد انگیزش شغلی موثرتر تلقی کرده اند عبارتند از: ماهیت کار و موفقیت در آن، روابط کاری خوب ، استقلال در کار، اهداف کار، فراهم بودن امکانات و تجهیزات و پویایی کار. بدین ترتیب سایر عوامل را در مدیران زیردست خود موثرتر قلمداد نموده اند که عبارتند از: امنیت کاری و رعایت عدالت ، شان و منزلت شغل، پاداشهای غیر مادی، عوامل مادی و فشار و تهدید. یافته های دیگر پژوهش در محل کارشان وجود علاقه می باشد. همچنین یافته ها نشانگر آن است که برخورداری از سطح انگیزش شغلی بالامانع از ایجاد فکر ترک کار می گردد و بیشترین دلیل فکر ترک کار، مشکلات مرتبط با مقام مافوق و قضاوتهای وی ذکر شده است .