ارتباطات در سازمانهای بهداشتی و درمانی با توجه به بحرانی بودن محیط کار، تعداد زیاد شاغلین و واحدها، سنجیدگی فعالیتها، بسیار با اهمیت است . فقدان ارتباط مناسب می تواند منجر به زیانهای ناخاسته برای انسان و منابع گردد. متاسفانه، اکثر مدیران به ایجاد شبکه های ارتباطی مناسب و موثر توجهی ندارند. حیطه این تحقیق "مطالعه تطبیقی سبک های ارتباطی در مدیریت ، کاربرد در سازمان بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی ایران در سال 1376" بوده است . مطالعه بر اساس روش تحلیلی توصیفی بوده است . ابزار اندازه گیری جهت این مطالعه سه پرسشنامه جداگانه برای دو رده از مدیران بوده است . برای مدیران رده بالا، یک پرسشنامه با 30 پیسش عمومی و پرسشهای مربوط به موضوع مورد مطالعه تهیه گردیده است . پرسشنامه دیگری با 20 سوال برای مدیران میانی تهیه گردید. یک پرسشنامه با 7 سوال مشترک بین مدیران رده بالا و میانی بوده است . این پرسشنامه ها بین 117 نفر که شامل 39 مدیر رده بالا و 78 مدیر رده میانی بود در همه بیمارستانهای آموزشی مورد مطالعه توزیع گشت . اطلاعات جمع آوری شده درجه بندی و تجزیه و تحلیل گردید. نمودارهای گرافیکی متفاوت جهت مقایسه و نتایج تهیه گردید. نتایج حاصله از پژوهش حاکی است که مدیران در هر یک از سطوح رده بالا و رده میانی دارای سبک های ارتباطی و عملکرد متفاوتی می باشند.