در تجزیه و تحلیل راه یافتن بیماران همی پلژی اختلاف نظر زیادی وجود دارد. از طرفی در مطالعه گذشته بررسی همبستگی بین متغیرهای آزمایشگاهی و بالینی بصورت جامع به ندرت به چشم می خورد. هدف از این مطالعه از یک سو تجزیه و تحلیل راه یافتن بیماران همی پلژی و بدست آوردن یافته های آزمایشگاهی دقیق و از سوی دیگر اندازه گیری متغیرهای بالینی به روش استاندارد و بررسی میزان همبستگی این متغیرها با یافته های آزمایشگاهی بود. نمونه مورد مطالعه شامل 14 بیمار همی پلژی بود. همه بیماران مرد و سن آنها 42 و 69 سال بود و بیش از 6 ماه از شروع بیماری آنها گذشته بود. متغیرهای زیر در این مطالعه اندازه گیری شدند، سرعت ، کنترل حرکت ، تعادل، تون عضلانی و قدرت عضلانی به عنوان متغیرهای بالینی و سرعت ، متغیرهای مکانی-زمانی، متغیرهای مربوط به استراتژی خط سیر انگشتان و متغیرهای مربوط به نیروهای عکس العمل زمین بعنوان متغیرهای آزمایشگاهی. همبستگی معنی داری بین سرعت اندازه گیری شده در کلینیک و سایر متغیرهای بالینی به جز قدرت عضلانی در سمت سالم بدست آمد. همبستگی معنی داری بین سرعت اندازه گیری شده در آزمایشگاه و سایر متغیرهای مکانی-زمانی به جز طول گام، درصد مرحله ایستایی و نوسانی در طرف مبتلا و زمان مرحله نوسانی در دو طرف بدست آمد. در استراتژی خط سیر انگشتان همبستگی معنی داری بین حداقل فاصله انگشتان تا زمین و سرعت اندازه گیری شده در آزمایشگاه بدست نیامد. همبستگی معنی داری بین اختلاف قله و فرورفتگی منحنی جزء عمودی نیروی عکس العمل زمین و سرعت اندازه گیری شده در آزمایشگاه بدست آمد. بدین ترتیب نتایج این مطالعه نشان می دهد که متغیرهای بالینی اندازه گیری شده می توانند به عنوان متغیرهای مناسب جهت ارزیابی بیماران همی پلژی به کار گرفته شوند. متغیر درصد طول قدم دوم در اندام سالم به طول گام می تواند به عنوان یک متغیر مهم که به آسانی در کلینیک قابل اندازه گیری است ، در تفسیر حوادث انتهای مرحله ایستایی در طرف مبتلا، موثر باشد. تحقیقات بیشتر در مورد میزان همبستگی این متغیر و متغیرهای مربوط به انتهای مرحله ایستایی در طرف مبتلا توصیه می شود.