گیاه گند نای کوهی با نام علمی marrubium vulgare l. گیاهی است علفی، پایا، پر برگ و دارای اعضای هوایی پوشیده از کرکهای پنبه ای به رنگ خاکستری سفید که ارتفاع آن به نتاسب محیط زندگی و طرز اجتماع پایه ها به 30 تا 80 سانتی متر می رسد. در اماکن مخروبه، کنار جاده ها ونواحی بایر غالب نواحی اروپا، شمال افریقا، جزایر قناری و در آسیا و ایران می روید. گیاه مورد نظر از ناحیه دشت ناز ساری در اردیبهشت سال 1377 جمع آوری شد و در دانشکده داروسازی مورد تایی قرار گرفت سپس آنرا خشک کرده و بوسیله آسیاب برقی پودر شد و با دستگاه سوکسله بوسیله کلروفوم عصاره گیری انجام گرفت . تستهای فیتوشیمیایی روی عصاره حاصله از گیاه انجام شد که بر اساس آن این گیاه دارای ترپنوئید، فلاونوئید، تانن، آلکالوئید و ساپونین و فاقد استوژنین بود. سپس با کمک کروماتوگرافی ستونی و کروماتوگرافی لایه نازک و بکمک حلالهای مختلف ، ماده اصلی این گیاه به نام ماربی ئین با فرمول شیمیایی c2h28o4 و به وزن مولکولی 332.42 از عصاره آن گیاه استخراج شد. در شناسایی ماروی ئین با استفاده از rf، لامپ uv، نقطه ذوب و ftir انجام گرفت . در بخش مطالعات مربوط به اسانس ، عمل استخراج اسانس توسط دستگاه کلونجر انجام شد، سپس تجزیه و شناسایی اسانس توسط دستگاه gc-ms صورت گرفته و اجزاء آن شناخته شد، مهمترین مواد موجود در اسانس این گیاه شامل bisabolene (40.81 درصد)، b-caryophyllene (24.66 درصد)، trance b-fernsene (11.56 درصد)، a-humulene (4.17 درصد) بودند.