گیاه دارویی پونه سای بینالودی (nepeta binaludensis jamzad) متعلق به خانواده lamiaceae، به طور اندمیک و محدود در کوه های بینالود واقع در شمال شرقی ایران، رویش می کند. اجزای مهم اسانس پونه سای بینالودی 1، 8 سینئول، نپتالاکتون، لینالول و بتا پینن، می باشند. به منظور بررسی خصوصیات کالوس زایی گیاه پونه سای بینالودی و تغییرات میزان ترکیب نپتالاکتون (سیس-ترانس و ترانس-سیس نپتالاکتون) در شرایط کشت بافت، آزمایش به صورت طرح فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی با 4 تکرار انجام شد. از ریز نمونه برگ در محیط ms حاوی هورمون های2, 4- d با غلظت (mg.l-1 5/2 ، 2 ، 5/1 ،1 ،5/0 ، 0) و bap با غلظت (mg.l-1 5/2 ،2 ،5/1 ،1 ،5/0 ،0) جهت القاء کالوس استفاده شد. به منظور مقایسه میزان نپتالاکتون استخراج شده از برگ های گیاه در شرایط محیط زیست آن (بینالود) و کالوس های رشد یافته (درون شیشه)، اسانس استخراج شده از تیمارهای مختلف، به دستگاه gc/ms تزریق گردید. نتایج نشان داد که در 16 ترکیب هورمونی تیمارها سنتز نپتالاکتون نسبت به برگ ها در شرایط زیست محیطی آن و محیط ms بدون هورمـون بیشتر بوده است و حداکثر نپتالاکتون در تیمـار هورمونی (mg.l-12) 2,4-d و mg.l-1) 1) bap حاصل شد. بر این اسـاس می توان نتیجه گرفت کشت درون شیشه ای می تواند به عنوان روشی مفید در سنتز نپتالاکتون به کار رود.

مرزه با نام علمی satureja hortensis l. از گیاهان دارویی بسیار ارزشمندی است که در صنایع داروسازی، غذایی، آرایشی و بهداشتی کاربرد فراوان دارد. به منظور بررسی اثر سطوح مختلف تراکم و کودهای آلی و شیمیایی بر عملکرد کمی و کیفی گیاه دارویی مرزه در شرایط آب و هوا سیستان؛ آزمایشی به صورت اسپلیت پلات و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه زابل واقع در پردیس جدید دانشگاه در بهار سال 1390 اجرا گردید. فاکتورهای مورد مطالعه شامل تراکم در 3 سطح 10، 20 و 30 سانتی متر به عنوان عامل اصلی و 5 سطح کودی شامل: شاهد (بدون استفاده از کود)، کود دامی (گاوی)، کود دامی (طیور)، کمپوست زباله شهری و کود شیمیایی به عنوان عامل فرعی بود. در مرحله آغاز گل دهی شاخص های رشد و نموی همانند زمان گل دهی، ارتفاع بوته، تعداد شاخه فرعی، وزن تر و خشک بوته و کلروفیل a و b اندازه گیری شدند. نتایج تجزیه آماری داده ها نشان داد اثر تراکم و کود بر بخش های هوایی گیاه مرزه، درصد و عملکرد اسانس، درصد نیتروژن و پروتئین در پیکره رویشی گیاه معنی دار است. اثرات کود بر وزن تر و خشک بوته، میزان کلروفیل ها، میزان عناصر معدنی فسفر، پتاسیم و سدیم در پیکر رویشی گیاه مرزه معنی دار بود. در واکنش بر همکنش تراکم و کود، بهترین نتایج در میزان ازت (53/1 درصد) و پروتئین خام (56/9 درصد) در تراکم 257 بوته در متر مربع و تیمار کمپوست مشاهده شد و در سایر صفات اندازه-گیری شده اثر متقابل تراکم و کود معنی دار نشد. نتایج نشان داد که با کاهش تراکم همه فاکتورهای اندازه گیری شده بجز ارتفاع بوته و درصد خاکستر افزایش یافتند. با توجه به نتایج چنانچه هدف از کشت گیاه مرزه دستیابی به بالاترین عملکرد کمی اندام های هوایی باشد، کاربرد تراکم 769 بوته در متر مربع و کودهای آلی می تواند بهترین تیمار در تولید این گیاه باشد ولی چنانچه هدف، عملکرد اسانس و استحصال اسانس باشد کاربرد تراکم 257 بوته در متر مربع و کودهای آلی بخصوص کمپوست زباله شهری می تواند رضایت بخش باشد. در این راستا به منظور انجام یکسری مقایسات بین ترکیبات شیمیایی و عناصر غذایی دو تیمار شاهد و برتر نیز آزمایشاتی صورت گرفت که نتایج حاصل از آن بیانگر کاهش میزان خاکستر و افزایش درصد ماده خشک، مواد آلی، درصد پروتئین و ازت نمونه ای بود که در بررسی های به عمل آمده در سایر مراحل نیز برتری نشان داد. نتایج حاصل از آزمایشات مقدماتی و ذهنی (ماکروسکوپی) داروهای خام شامل؛ آزمایش های بویایی، چشایی، لامسه و آزمایش شکل ظاهری یا خارجی در جهت برتری کمی و کیفی گیاهان حاصل از کودهای آلی بخصوص کمپوست زباله شهری نسبت به سایر تیمارها بود.

سیاه دانه nigella sativa (l.) گیاهی از خانواده آلاله است که کاربردهای متعدد دارویی و خوراکی در بسیاری از کشورهای جهان دارد. به منظور بررسی اثرات تنش خشکی و مقادیر مختلف کود نیتروژنه بر عملکرد کمّی و کیفی این گیاه، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در ایستگاه تحقیقات کشاورزی زهک در سال زراعی 90-1389 اجرا شد. تیمارهای آزمایش شامل 4 سطح تنش خشکی (آبیاری کامل، قطع آبیاری در مرحله ساقه رفتن تا شروع گلدهی، قطع آبیاری در مرحله گلدهی تا شروع تشکیل کپسول و قطع آبیاری در مرحله تشکیل کپسول و پر شدن دانه) به عنوان عامل اصلی و چهار سطح کود نیتروژنه (صفر، 30 ، 60 و 90 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار) به عنوان عامل فرعی بود. تجزیه واریانس داده ها نشان داد که تنش خشکی، عملکرد، اجزای عملکرد و میزان آهن دانه را به طور معنی داری کاهش ولی صفات کیفی شامل درصد اسانس، تایموکینون، روغن، پروتئین و میزان عناصر معدنی نیتروژن، پتاسیم، فسفر، مس، روی و منگنز را افزایش داد. تاثیر مقادیر مختلف کود نیتروژنه بر کلیه صفات کمّی و کیفی به جز شاخص برداشت معنی دار بود، به طوری که با افزایش مصرف کود نیتروژنه، ارتفاع گیاه، تعداد انشعابات بوته، تعداد کپسول در بوته، عملکرد بیولوژیک، تعداد دانه در بوته، درصد اسانس، روغن، پروتئین و نیتروژن دانه افزایش یافت، ولی از میزان پتاسیم، فسفر، روی و منگنز دانه کاسته شد. ضمن آنکه بیشترین تعداد دانه در کپسول، وزن هزار دانه، عملکرد دانه، درصد تایموکینون اسانس و میزان مس دانه در نتیجه مصرف 60 کیلوگرم نیتروژن خالص در هکتار به دست آمد و مصرف 90 کیلوگرم کود نیتروژنه تاثیر منفی بر صفات مهم مذکور داشت. اثر متقابل تنش خشکی × مقادیر مختلف کود نیتروژنه بر تعداد دانه در بوته، درصد اسانس، تایموکینون، روغن و میزان نیتروژن، فسفر، مس، روی، آهن و منگنز دانه معنی دار بود، اما بر ارتفاع گیاه، تعداد انشعابات بوته، تعداد کپسول در بوته، تعداد دانه در کپسول، عملکرد دانه، عملکرد بیولوژیک، شاخص برداشت، وزن هزار دانه و درصد پتاسیم دانه معنی دار نبود. با توجه به نتایج این تحقیق، انجام آبیاری کامل با مصرف 60 کیلوگرم کود نیتروژنه در هکتار با هدف دست یابی به حداکثر عملکرد دانه و یا اعمال تنش خشکی در مرحله رشدی تشکیل کپسول و پر شدن دانه و مصرف همین مقدار کود نیتروژنه با هدف تولید حداکثر مواد موثره توصیه می گردد.

چکیده پپتیدهای غیرریبوزومی توسط باکتری ها و برخی از موجودات عالی مثل حشرات تولید می شوند و کاربردهای درمانی، کشاورزی، صنعتی، تولیدی و ... بسیار متنوعی از جمله: سیدروفور، رنگ دانه، توکسین، آنتی بیوتیک، آنتی تومور، سرکوبگر سیستم ایمنی، تمایز سلولی، ویتامین و ... دارند. این پپتیدها به وسیله ی آنزیم های سنتزکننده ی پپتیدهای غیرریبوزومی تولید می شوند. این آنزیم های بزرگ که از کمپلکس های پروتئینی با چندین زیرواحد تشکیل شده اند، توسط یک یا چند ژن سازمان یافته در خوشه های ژنی تولید می شوند و به عنوان الگو و سنتزکننده ی پپتیدهای غیر ریبوزومی عمل می کنند. این آنزیم ها از چندین مدول تشکیل شده اند. هر مدول یک اسیدآمینه را فعال می کند و آن را در رشته ی درحال سنتز قرار می دهد. مدول از چندین دومین تشکیل شده است که فعالیت های آنزیمی آن را انجام می دهند. پژوهش های انجام شده بر روی ژن های آنزیم های سنتزکننده ی پپتیدهای غیرریبوزومی مربوط به اکتینومیست ها در کلکسیون میکروارگانیسم های دانشگاه تهران نشان داده است که تعدادی از این باکتری های جداشده از خاک های ایران دارای ژن های مهمی هستند که تا کنون در بانک ژنی ثبت و بررسی نشده اند. با توجه به بررسی های به عمل آمده، این ژن ها پتانسیل های بالقوه ای در تولید داروها و متابولیت های مفید و جدید دارند. با توجه به اهمیت و کاربرد این پپتیدها، در این پژوهش با شناسایی بخشی از توالی خوشه های ژنی آنزیم های سنتز کننده ی چند پپتید غیرریبوزومی، از اکتینومیست های مولد آن ، توالی های نوکلئوتیدی جدیدی درجهت رسیدن به پپتیدهای غیرریبوزومی جدید، شناسایی شد. در این تحقیق، ابتدا باکتری های انتخاب شده که طبق پژوهش های قبلی دارای ژن آنزیم سنتزکننده ی پپتید غیرریبوزومی هستند، کشت داده شدند و بعد از رسیدن به شرایط مناسب، dna آن ها استخراج شد. در مرحله ی بعد با استفاده از اطلاعات به دست آمده در مورد نواحی ژنی حفاظت شده ی آنزیم های سنتزکننده ی پپتیدهای غیرریبوزومی، پرایمرهای دژنره ی خاصی برای این نواحی طراحی شد. توالی هایی تا اندازه ی 2kb توسط این پرایمرها به وسیله ی واکنش pcr تکثیر شد. در نهایت محصول pcr پس از خالص سازی از ژل الکتروفورز آگاروز، توالی یابی و آنالیز شد. بررسی های انجام شده نشان داد این توالی ها متعلق به خوشه های ژنی آنزیم های سنتزکننده ی پپتیدهای غیرریبوزومی هستند و شامل نواحی ژنی کدکننده ی دومین pcp و بخش مهمی از دومین a می باشند. همچنین با بررسی اسیدآمینه های جایگاه فعال دومین های a درمورد اسیدآمینه های فعال شده توسط آن ها پیش بینی هایی صورت گرفت و در نهایت با کلون کردن تعدادی از ژن های جداشده امکان تولید در مقادیر فراوان و نیز مهندسی مدول ها برای تولید پپتیدهای غیرریبوزومی جدید بررسی شد. واژگان کلیدی: پپتیدهای غیرریبوزومی، آنزیم های سنتزکننده ی پپتیدهای غیرریبوزومی، مدول، دومین، پرایمرهای دژنره

شبکه های رادیویی

به منظور ارزیابی عملکرد گیاه دارویی زنیان در کشت مخلوط با جو تحت تاثیر مصرف کودهای دامی و شیمیایی آزمایشی در قالب کرت های یک بار خرد شده در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1392-1391 در مزرعه پژوهشی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل به اجرا در آمد. متغیر اصلی شامل تیمارهای کود در دو سطح a1) کود دامی پوسیده به میزان 45 تن در هکتار و a2) کود شیمیایی n.p.k (نیتروژن، فسفر، پتاسیم)، به نسبت 80:50:30 کیلوگرم در هکتار بود. عامل فرعی شامل پنج آرایش مختلف کشت که عبارتند از: b1) کشت خالص زنیان با فاصله ردیف 30 سانتی متر b2) کشت خالص جو با فاصله ردیف 20 سانتی متر b3) کشت مخلوط زنیان و جو به صورت درهم b4) کشت مخلوط زنیان و جو با فاصله ردیف زنیان 45 سانتی متر b5) کشت مخلوط زنیان و جو با فاصله ردیف زنیان 60 سانتی متر. اثر تیمارهای کودی و آرایش کشت بر صفات کمی زنیان شامل، ارتفاع بوته، تعدادچتر در بوته، تعداد دانه در چتر، تعداد شاخه جانبی، وزن هزار دانه و عملکرد بذر زنیان معنی دار شد به طوری که در کلیه این صفات کود دامی بیش از کود شیمیایی اثر داشت وکشت خالص بیشترین و کشت درهم کمترین افزایش را نشان داد. در خصوص درصد اسانس، تیمار کودی اثر معنی داری را نشان نداد ولی بر عملکرد اسانس بسیار معنی دار گشت و آرایش کشت اثر معنی داری بر صفات کیفی نشان نداد. در گیاه جو نیز کود دامی بیش از کود شیمیایی باعث افزایش صفات کمی گیاه شد و آرایش کشت، کشت درهم بیشترین و کشت خالص جو کمترین اثر را بر افزایش این صفات نشان داد. در این آزمایش اثرات متقابل کود دامی وآرایش کاشت بر هیچ یک از صفات دو گیاه معنی دار نشد.

چکیده به منظور بررسی اثرهای تنش خشکی و مقادیر مختلف کود پتاسیم بر خصوصیات کمی و کیفی گیاه داروئی زنیان(carum capticum) آزمایشی به صورت کرتهای یکبار خرد شده و در قالب بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال 1390 در مزرعه تحقیقاتی دانشگاه زابل اجرا گردید. تیمار های آزمایش شامل سه رژیم آبیاری(4 و 6 و 8 روز یک بار) به عنوان عامل اصلی و کود پتاسیم در چهار سطح(0 و 75 و 150 و 225 کیلوگرم در هکتار) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج تجزیه آماری دادهها نشان داد که تنش خشکی تأثیر معنی داری بر خصوصیات کمی گیاه از قبیل ارتفاع بوته، تعداد چتر در بوته، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک داشته و سبب کاهش آنها گردید. در این آزمایش خشکی سبب افزایش درصد اسانس شد اما بیشترین درصد و عملکرد اسانس در هر شش روز آبیاری مشاهده گردید. کاربرد کود پتاسیم سبب افزایش ویژگیهای کمی گیاه شد و مصرف 225 کیلوگرم در هکتار کود پتاسیم عملکرد دانه را افزایش داد. تأثیر معنی دار و مثبت کود پتاسیم بر درصد و عملکرد اسانس بویژه تا سطح 225 کیلوگرم در هکتار کود مشاهده شد. واژه های کلیدی: زنیان، تنش خشکی، کود پتاسیم.

استافیلوکوکوس به عنوان شایع ترین علت عفونت های مرتبط با بیوفیلم شناخته شده است. به نظر می رسد توانایی تشکیل بیوفیلم نقش مهمی در عفونت های استافیلوکوکی بازی می کندpia . (پلی ساکارید چسبنده بین سلولی) مسئول تشکیل بیوفیلم استافیلوکوکی است که توسط اپرون ica کد می شود. عفونت های توأم با بیوفیلم معمولاً برگشت پذیر بوده و به درمان به سختی پاسخ می دهند. در این مطالعه تولید بیوفیلم در 100 ایزوله استافیلوکوک جدا شده از بیماران کلینیکی مورد بررسی قرار گرفت. تمام ایزوله ها بر اساس روش های استاندارد شناسایی شد (27 ایزوله استافیلوکوکوس اورئوس و 73 ایزوله استافیلوکوکوس اپیدرمیدیس). بررسی فنوتیپی تشکیل بیوفیلم با استفاده از دو روش کنگورد و لوله ای انجام گردید و تمامی ایزوله ها از لحاظ حضور ژن های اپرون ica با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز(pcr) مورد ارزیابی قرار گرفت. از مجموع 100 ایزوله جدا شده (27 ایزوله استافیلوکوک اورئوس و 73 استافیلوکوک اپیدرمیدیس) 68٪ تولید بیوفیلم کردند. توزیع فرکانس ژن های مورد مطالعه به صورت 11٪ icar، 12٪ icac، 14٪ icab، 19٪ icad، و 16٪icaa مشاهده شد. در روش pcr ، از بین ایزوله های دارای توانایی تشکیل بیوفیلم با دو روش فنوتیپی (لوله ای و کنگورد) به ترتیب 27% و 30% ایزوله های لوله ای مثبت و کنگورد مثبت دارای اپرون ica بودند. همچنین 45% لوله ای مثبت و 65% کنگورد مثبت، فاقد اپرون ica بودند. این مطاله نشان داد که نتایج فنوتیپی با فراوانی ژنوتیپی همخوانی ندارد و تشکیل بیوفیلم به عوامل دیگری غیر ازحضور اپرون ica بستگی دارد.

به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف نیتروژن و دور آبیاری بر خصوصیات کمی و کیفی گیاه دارویی زنیان در سیستان، آزمایشی به صورت کرت¬های خرد شده در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه تحقیقاتی آموزشی دانشکده کشاورزی دانشگاه زابل در جوار سد سیستان انجام گردید. تیمارها شامل دور آبیاری در 3 سطح: هر 5 روز، 7 روز و 10 روز یکبار به عنوان کرت های اصلی و استفاده از کود شیمیایی نیتروژن در 4 سطح شامل: 0، 50، 70 و 100 کیلوگرم در هکتار به عنوان کرت های فرعی بود. نتایج آزمایش نشان داد که تأثیر دور آبیاری بر ارتفاع بوته، تعداد شاخه های فرعی، تعداد گل در بوته، درصد مواد آلی دانه، درصد اسانس و درصد سدیم معنی¬دار بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بیشترین درصد خاکستر با 17/0 درصد از دور آبیاری هر 5 روز یکبار به دست آمد. همچنین اثر نیتروژن بر تمام صفات فوق به جز درصد پتاسیم معنی دار بود. برهمکنش تیمارهای نیتروژن و دور آبیاری بر درصد مواد آلی اندام هوایی، ارتفاع بوته، تعداد گل در بوته و میزان عنصر سدیم و ترکیبات گاماترپینن، تیمول و کارواکرول اسانس معنی¬دار شد. بیشترین میزان تیمول (45/22 درصد) از اثر برهمکنش سطح 4 نیتروژن(100 کیلوگرم در هکتار) با سطح 2 دور آبیاری (7روز) به دست آمد. نتایج این پژوهش نشان می¬دهد که استفاده از100 کیلو گرم در هکتار نیتروژن و دور آبیاری 5 روز بالاترین میزان عناصر زنیان بدست آمد.

سرطان مری با حدود386000 مرگ و میر در سال، هشتمین سرطان شایع و ششمین عامل مرگ ناشی از سرطان در جهان است. کارسینومای مری در ایران احتمالا به علت عوامل ژنتیک و یا محیطی مختلف دارای شیوع بالائی می باشد. پروتئین های ras تحریک کننده های کلیدی رشد بسیار زیاد سلول ها برای غشای سلولی به هسته می باشند و عملکرد نادرست و اشتباه rasمنجر به رشد و توسعه بی نظمی فوق العاده و در نتیجه سرطان می شود. بیان انکوژن rasسرطان مری مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور در استان سیستان و بلوچستان نمونه¬های (بلوک¬ها) پارافینه به تعداد 15 نمونه سرطانی و 15 نمونه افراد سالم از آرشیو بخش پاتولوژی بیمارستان امیرالمومنین زابل تهیه گردید و از روش real time-pcr جهت ارزیابی بیان ژن و از روش ??ct برای آنالیز داده¬ها استفاده شد. تمام واکنش¬های pcr در سه تکرار برای ژن¬های ras و کنترل داخلی بتا اکتین توسط متد (livac) 2-??ct انجام شد. تفاوت سطح بیان ژن هدف در بیماران و افراد سالم معنی دار نبود. بین بیان ژنras در دو گروه بیمار و سالم و همچنین زن ومرد اختلاف معناداری وجود نداشت.

سودوموناس آئروژینوزا یکی از شایع ترین پاتوژنهای بیمارستانی است که اغلب منجر به مشکلات بزرگی در بخش مراقبتهای ویژه می شود. هدف این مطالعه، این است که تنوع ژنوتیپی سویه های سودوموناسآئروژینوزای جدا شده از بیماران بستری در بیمارستان را با روش rapdشناسایی کند و هم چنین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی را تعیین کند.تعداد صد نمونه آئروژینوزا از نمونه های مختلف بدست آمدند. این سویه ها از بیماران در بخش مراقبت ویژه و غیر از مراقبت ویژه جدا شدند.همه سویه ها با تستهای بیوشیمیایی شناسایی شدند و میزان مقاومت آنتی بیوتیکی آنها نیز بر اساس دستورالعمل کمیته ملی استانداردهای بالینی آزمایشگاه انجام شد. دو پرایمر برای مطالعه ی تنوع ژنتیکی سودوموناس آئروژینوزا مورد استفاده قرار داده شد و الگوی باندی الکتروفورز شده توسط نرم افزارntsysآنالیز شد.آنالیز rapdشباهت ژنتیکی بین 5 تا 80 درصد رانشان داد. 5 کلون شامل ایزوله های مرتبط از نظر ژنتیکی و اپیدمیولوژیکی شناسایی شدند. بیشتر آنها از بخش مراقبت ویژه بودند مقاومت آنتی بیوتیکی زیادی به سفکسیم(98%) و مقاومت پایینی به توبرامایسین(4%)، پیپراسیلین و سیپروفلوکساسین(7%) مشاهده شد.اگرچه از نظر اپیدمیولوژیکی ارتباط کمی بین کلونها با روش rapd وجود داشت، بیشتر ایزوله ها احتمالاً از میزبان خودشان نشأت گرفتند.

عفونت های بیمارستانی از معضلات و مشکلات مهم پزشکی در کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه می باشد که موجب اشاعه ی بیماریهای عفونی در جامعه می گردد. سودوموناس آئروژینوزا یک پاتوژن فرصت طلب و از عوامل اصلی ایجاد عفونت در بیماران است. هدف از این مطالعه تعیین فراوانی ژن های مولد متالوبتالاکتاماز (mbl)، blaimp-1، blavim-1 و blaspm-1 در سویه های سودوموناس آئروژینوزای جدا شده از بیماران بستری بیمارستان های زابل به روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (pcr ) می باشد. پس از انجام تست های بیوشیمیایی 100 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا شناسایی شدند، الگوی مقاومت دارویی نسبت به آنتی بیوتیک های ایمی پنم، سیپروفلوکساسین، سفتازیدیم، توبرامایسین، سفکسیم و پیپراسیلین به روش دیسک دیفیوژن و با روش استاندارد کربی بائر انجام گردید. بیشترین مقاومت به داروی سفکسیم و بیشترین حساسیت به توبرامایسین و ایمی پنم بود. سویه های مقاوم به ایمی پنم، با روش ddst با استفاده از edta به عنوان مهار کننده آنزیم های متالوبتالاکتاماز به منظور بررسی تولید این آنزیم ها، مورد آزمایش قرار گرفتند. 5 ایزوله (4/45%) از 11 ایزوله مقاوم به ایمی پنم با روش imp-edta مولد متالوبتالاکتاماز بودند. هر 5 ایزوله مقاوم به ایمی پنم با روش pcr حامل ژن blavim-1 بودند. از روش pcr برای تعیین فراوانی ژن های متالوبتالاکتاماز blaimp-1، blavim-1 و blaspm-1 در سویه های سودوموناس آئروژینوزا با استفاده از پرایمرهای اختصاصی این ژن ها استفاده شد که نتایج فراوانی ژن blaimp-1 (12%)، ژن blavim-1 (77%) و ژن blaspm-1 هیچ موردی یافت نشد. لذا با توجه به فراوانی ژن blavim-1 لازم است تحقیقات بیشتری بر روی این ژن صورت گیرد.

به منظور بررسی اثر کیتوزان بر میزان ترکیبات ویتانولوئیدی گیاه پنیرباد (withania coagulans)، آزمایشی به صورت اسپلیت پلات در قالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار در مرکز زیست فناوری دانشگاه زابل (بیوسنتر) به صورت گلدانی اجرا گردید. تیمارهای آزمایش شامل سه زمان برداشت 1، 3 و 7 روز بعداز محلول¬پاشی به عنوان عامل اصلی و سطوح مختلف کیتوزان 0، 5/0، 1 و 2 گرم در لیتر به عنوان عامل فرعی لحاظ گردید. نتایج نشان داد سطوح مختلف کیتوزان تاثیر معنی¬داری بر ارتفاع بوته، شاخص سطح برگ، شاخص اسپد، کلروفیل b، پرولین دارا بود. در این بین میزان فعالیت آنزیم های آنتی اکسیدان کاتالاز، گایاکول پراکسیداز وآسکوربات پراکسیداز محلول در برگ گیاه پنیرباد همراه با افزایش سطح مصرف کیتوزان، افزایش یافت. تیمار کیتوزان همچنین بر میزان کلروفیل a و کلروفیل کل تاثیر معنی داری نداشت. تاخیر در زمان برداشت و سطوح مختلف کیتوزان بر ترکیبات ویتانولوئیدی گیاه پنیرباد از قبیل withaferin a، withanolide a، withastramonolide ، withanone، glucowithanolid، withanoside vi، coagluin، withanoside x و withanoside viii تاثیر معنی¬داری داشت. در مجموع از نتایج این آزمایش می¬توان بیان کرد الیسیتورهای زیستی راهکاری جهت افزایش عملکرد گیاه پنیرباد می¬باشد.

سرطان مری پس از سرطان معده دومین و سومین سرطان شایع در مردان و زنان ایرانی است و تخمین زده می شود که از 35000 مورد مرگ سالیانه ناشی از سرطان که در ایران اتفاق می افتد حدود 5800 مورد مرگ ناشی از سرطان مری می باشد . این سرطان به انواع گوناگونی تقسیم می شود که دو نوع کارسینوم سلول سنگفرشی مری (escc) و آدنوکارسینوم مری (eac) آن بسیار رایج است. اگر این سرطان درمان نشود می تواند به گره های لنفی، استخوان، کبد، ریه ها متاستاز داشته باشد.این سرطان مانند سایر سرطان ها، حاصل مجموعه عامل های محیطی و تغییرات ژنتیکی است که مطالعات مولکولی سرطان مری، ناهنجاری های ژنتیکی را در ژن های p53، p16،egfr ، cox-2، inos،htert ، p21، apc، c-myc، vegf، tgt?، nf-?b درeac وescc نشان داده اند . این ژن ها ممکن است برخی از انکوژن ها را فعال کنند، یکی از تغییرات بیولوژیک که ممکن است در سرطان مری موثر باشد جهش در انکوژن egfr است. این ژن نقش مهمی در بررسی پیش آگهی و پیشرفت مرحله بالینی بیماری دارد. بین سطوح بالای egfr در سرطان مری از نوع سنگفرشی و تهاجم به عروق و پیش آگهی ضعیف بیماری، ارتباط معنی دار گزارش شده است .تعیین اختلالات این ژن همچنین می تواند در میزان کنترل بیماری در مواردی که استفاده از آنتی بادی های علیه آن در درمان به کار گرفته شود نقش داشته باشد .در حال حاضر در کشورهای مختلف دنیا مطالعاتی برروی جهش های egfr در انواع سرطان ها با تعداد محدودی رده سلولی انجام شده است. بررسی این ژن از نظر ژنتیکی مخصوصاً در زمینه سرطان از اولویت خاصی برخوردار است، به طوری که امروزه در مطالعات ژنتیکی بررسی این ژن روش توصیه شده برای تعیین اختلال ژنتیکی در سرطان ها است و از آن در درمان بدخیمی ها استفاده می شود.

دیابت شیرین از جمله بیماریهای متابولیکی است که با کمبود نسبی و یا مطلق انسولین، افزایش گلوکز خون و اختلال در متابولیسم کربوهیدرات، چربی و پروتئین همراه است و به تدریج عملکرد سایر سیستم های بدن را مختل می کند. شواهد زیادی حاکی از این است که بسیاری از گیاهان با خاصیت دارویی خود می توانند برای درمان و کنترل دیابت و پیشگیری از عوارض بعدی مفید باشند از جمله گیاهان دارویی می توان به گیاه جغجغه اشاره کرد. گیاه جغجغه (prosopis farcta) گیاهی با خواص ضد التهاب و ضد دیابتی است. در این مطالعه اثر عصاره هیدروالکلی ریشه گیاه جغجغه بر میزان گلوکز خون و بیان ژن فسفو فروکتو کیناز-1 در موش های دیابتی انجام شد. بدین منظور تعداد 45 سر موش صحرایی نر با وزن300-150 گرم به طور تصادفی در سه گروه 15 تایی (شاهد سالم، شاهد دیابتی و دیابتی تحت تیمار) تقسیم بندی شدند. القاء دیابت در موش های صحرایی با تزریق درون صفاقی استرپتوزوتوسین به میزان mg/kg60 صورت پذیرفت. گروه دیابتی تحت تیمار مقدار mg/kg300 وزن بدن عصاره هیدروالکلی ریشه گیاه جغجغه به مدت 30 روز از طریق گاواژ دریافت نمودند. در ادامه در سه مرحله (روز صفر قبل از شروع گاواژ، روز 15 و 30 پس از تجویز عصاره) میزان گلوکز خون اندازه گیری شد. سپس با استفاده از روش real - time pcr میزان بیان ژن فسفو فروکتو کیناز1 درکبد بررسی گردید. نتایج حاصل از آزمون های آماری توسط نرم افزار spss نشان داد که میزان گلوکز خون در گروه دیابتی تحت تیمار با عصاره ریشه گیاه جغجغه نسبت به گروه شاهد دیابتی کاهش یافته است. اما میزان بیان ژن فسفو فروکتوکیناز1 در گروه دیابتی تحت تیمار در سطح معنی داری مشاهده نشد.

پیشرفت روش های زیست شناسی مولکولی در دهة 1980، نقش زیادی در توسعه راهکارهای جدید برای تولید زیر واحدهای واکسنی ایفاد کرده است. تولید گیاهان ترا ریخته امید جدیدی در تولید واکسن های ارزان تر، ایمن تر و با قدرت ذخیره سازی راحت تر را ایجاد نمود. به همین دلیل، گیاهان به عنوان یک روش مهم جایگزین برای تولید طیف وسیعی از پروتئین های فعال ارزشمند در صنایع بهداشتی مطرح شدند. شتر دارای ویژگیهای فنوتیپی منحصر به فردی می باشد که در سایر پستانداران وجود ندارد. این ویژگیهای منحصر به فرد در جنبه های سلولی ومولکولی نیز می تواند حائز توجه باشند. ژنهای nbbruc02,03 که در شترهای بومی وجود دارد قادر به تشخیص آنتی ژن بروسلا از دو گونه اصلی بروسلا (بروسلا آبورتوس وبروسلا میلتنیس) بوده و آنها را از گونه هایی که از یرسینا هستند تشخیص می دهد. این مطالعه با هدف جداسازی و کلون کردن بخشی ازژنnbbruc02 شتر بومی و الایمنت نمودن با سایر توالی های موجود و انتقال آن به باکتری e.coli به منظور تولید واکسن های سبز انجام شد. نمونه خون شتر تک کوهانه بومی 5 ساله از یک شتر داری در شهرستان زابل تهیه شد. استخراج dnd انجام گرفت ، جهت اطمینان از کیفیت وکمیت dna استخراج شده از روشهای اسپکتوفتومتری و ژل آگارز استفاده شد . جهت تکثیر قطعه مورد نظر ، از روش pcr گرادیان دمایی استفاده شد و بهترین دمای اتصال بدست آمد. سپس استخراج ژل انجام و محصول بدست آمده جهت تعیین توالی به شرکت ارسال شد. توالی دریافت شده از شرکت با توالی موجود در ncbi مقایسه وتوسط نرم افزارpraimer blast موردتائید قرارگرفت . جهت کلون نمودن ژن موردنظر از یک ناقل t/a استفاده شد . سپس پلاسمید به سلولهای آماده e.coli منتقل شد . از کلونیهای سفید واکشت انجام شد . استخراج پلاسمید انجام گرفت . سپس هضم آنزیمی پلاسمیدهای نوترکیب t/a با استفاده از آنزیم bamhi صورت پذیرفت . نتایح حاصله حاکی از آن بود که ژن nbbruc02 در شترهای بومی منطقه وجود دارد وکلون کردن آن در باکتری e. coliبا موفقیت انجام پذیرفت .

دیابت نوع اول از نظر بالینی یکی از شایع¬ترین بیماری¬های غدد درون¬ریز می¬باشد. امروزه در درمان دیابت گرایش به سوی دارو¬های گیاهی که عوارض جانبی کمتری نسبت به دارو¬های شیمیایی دارند روز به روز گسترش می¬یابد. با توجه به خواص آنتی¬اکسیدانی عصاره میوه گیاه جغجغه (prosopis farcta) و نقش آنتی¬اکسیدان¬ها در بهبود دیابت، در این مطالعه اثر عصاره هیدروالکلی این گیاه بر میزان گلوکز خون و بیان ژن پیروات¬کیناز انجام شد. در این مطالعه 45 سر موش صحرایی نر به طور تصادفی در سه گروه شاهد سالم، شاهد دیابتی و دیابتی تحت تیمار با عصاره میوه گیاه جغجغه تقسیم شدند. با تزریق استرپتوزوتوسین (mg/kg 60) در موش¬های صحرایی نر (300-150 گرم) دیابت نوع 1 ایجاد شد. گروه دیابتی تحت تیمار به صورت روزانه (mg/kg 300) عصاره میوه جغجغه را به صورت گاواژ به مدت 30 روز دریافت نمودند. گروه شاهد سالم و شاهد دیابتی آب مقطر دریافت کردند. سپس در روز قبل از تجویز عصاره و روزهای 15 و 30 بعد از تجویز عصاره میزان گلوکز خون اندازه¬گیری شد و بیان ژن pk بافت کبدی توسط روش real-time pcr بررسی گردید. نتایج نشان داد در گروه دیابتی تحت تیمار در روز 15 مطالعه میزان گلوکز خون به طور معنی¬داری نسبت به گروه شاهد دیابتی کاهش یافت ولی پس از آن تا پایان روز 30 تغییری در میزان آن مشاهده نشد. بررسی بیان ژن pk نیز نشان داد میزان بیان ژن در گروه دیابتی تحت تیمار در روز 15 به طور معنی¬داری نسبت به شاهد دیابتی افزایش یافت، سپس تا پایان روز 30 بیان آن تغییر نکرد ولی همچنان از گروه شاهد دیابتی بیشتر بود. نتایج تحقیق حاضر نشان می¬دهد تجویز عصاره هیدروالکلی میوه گیاه جغجغه توانسته در مدت 15 روز احتمالاً از طریق افزایش بیان ژن pk باعث کاهش گلوکز خون شود.

سرطان پستان شایع ترین بیماری های مشاهده شده در سراسر جهان است. تلاش های زیادی به منظور درمان سرطان پستان صورت گرفته از جمله به روش هایی چون جراحی، رادیوتراپی و شیمی درمانی می توان اشاره کرد. اثربخشی بالینی شیمی درمانی به واسطه اثرات جانبی، سمیت و مقاومت دارویی محدود شده است. بنابراین، علاقه رو به رشد برای استفاده از گیاهان به عنوان یک منبع امیدوار کننده از درمان با داروهای جدید ضد سرطان و با کارایی بیشتر وجود دارد به علاوه، ترکیبات طبیعی برای مهار شروع و پیشرفت سرطان های انسانی به عنوان منبع با ارزشی برای پیشگیری شیمیایی سرطان های انسانی پیشنهاد شده است. هندوانه ابوجهل دارای اثرات سیتوتوکسیک و ضد سرطانی می باشد. با این وجود مکانیسم مولکولی اثر هندوانه ابوجهل در بروز مرگ سلولی سلول های سرطانی مشخص نیست. در این پژوهش اثر عصاره هیدروالکلی میوه هندوانه ابوجهل بر زنده مانی و بیان ژن کاسپاز 3 از عوامل القای موثر در آپوپتوز، در سلول های سرطان پستان mcf-7 بررسی شد. بدین منظور سلول های سرطان پستان رده ی mcf-7 کشت شدند و سلول های با غلظت های مختلف عصاره هیدروالکلی میوه هندوانه ابوجهل، به مدت 24، 48 و 72 ساعت تیمار شدند. تاثیر عصاره بر زنده مانی سلول ها توسط رنگ آمیزی تریپان بلو ارزیابی شد. در ادامه استخراج rna انجام شد و پس از ساخت cdna برای سنجش میزان بیان ژن کاسپاز 3 ، real-time pcr انجام شد. نتایج کشت نشان دادکه با افزایش غلظت و زمان، زنده مانی سلول ها کاهش قابل ملاحظه و معناداری نسبت به نمونه های کنترل داشته اند و نتایج real-time pcr نشان دادکه بیان ژن کاسپاز 3 در زمان های 48 و 72 ساعت به طور معنادار نسبت به نمونه کنترل افزایش یافت. با توجه به خواص ضد سرطانی، هندوانه ابوجهل به عنوان دارویی امید بخش برای درمان سرطان پیشنهاد می شود.

سرطان سینه یکی از شایع ترین انواع سرطان است که هر ساله باعث مرگ ومیر فراوانی در بین زنان و مردان می شود. روش های درمانی سرطان سینه دارای عوارض جانبی هستند و ممکن است پس از مدت کوتاهی مقاومت دارویی ایجاد شود، بنابراین یافتن داروهایی موثرتر همراه با عوارض جانبی کمتر برای افزایش طول عمر این بیماران ضروری می باشد. به همین دلیل توجه محققین به سمت گیاهان دارویی جلب شده است زیرا گیاهان دارویی فاقد عوارض جانبی هستند. یکی از مکانیسم های عملکردی داروهای ضدسرطان القاء آپوپتوز است که موجب مرگ سلول های سرطانی می شود. مطالعات نشان داده است که گیاه سیاهدانه به دلیل وجود ترکیباتی نظیر تیموکینون و لینولئیک اسید دارای خاصیت سیتوتوکسیکی و آپوپتوتیک است. ژن کاسپاز3 از جمله ژن های القا کننده مسیر آپوپتوز می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثرات سیتوتوکسیک عصاره هیدروالکلی سیاهدانه بر زنده مانی و تغییرات بیان ژن کاسپاز3 در سلول های رده mcf7 سرطان سینه بود. بدین منظور سلول های رده mcf7 با غلظت های مختلف عصاره هیدروالکلی سیاهدانه (0، 200، 400 میکروگرم بر میلی لیتر) به مدت 24، 48 و 72 ساعت تیمار شدند. تاثیر عصاره بر زنده مانی سلولی توسط روش رنگ آمیزی با تریپان بلو و بیان ژن کاسپاز3 با روش واکنش زنجیره پلیمرازی در زمان واقعی (real time pcr) بررسی شد. نتایج بررسی زنده مانی نشان داد که سلول های تیمار شده با عصاره هیدروالکلی سیاهدانه در مقایسه با سلول های شاهد تغییرات مورفولوژی حاکی از مرگ سلولی را نشان دادند. عصاره هیدروالکلی سیاهدانه در غلظت های 200 و 400 میکروگرم بر میلی لیتر به طور معنی داری سبب کاهش درصد زنده مانی سلول های سرطانی در زمان های مختلف نسبت به نمونه شاهد شد. نتایج real time pcr نشان داد که بیان ژن کاسپاز3 در زمان 72 ساعت تحت تاثیر غلظت های مختلف عصاره (200 و 400 میکروگرم بر میلی لیتر) نسبت به گروه شاهد افزایش معنی داری داشته است. با توجه نتایج حاضر می توان سیاهدانه را به عنوان دارو جهت درمان سرطان سینه پیشنهاد نمود.

سرطان مری ششمین سرطان مرگ آور و هشتمین سرطان شایع دنیا محسوب می شود. سالانه 386000 نفردر سراسر جهان در اثر ابتلا به این سرطان جان خود را از دست می دهند (1). در ایران سالیانه حدود 51000 مورد جدید سرطان رخ می دهد که بیشترین عضو درگیر از هر دو جنس دستگاه گوارش می باشد (38%) که حدود 6500 مورد آن سرطان مری است (2). طی مطالعات مختلف اعتیاد به تنباکو و الکل و همچنین مصرف کم میوه و سبزیجات از مهمترین ریسک فاکتورهای محیطی ابتلا به این سرطان معرفی شده اند (3-11). سرطان مری در مناطق جغرافیایی مختلفی از جمله نواحی شمالی ایران شیوع زیادی دارد (12). شیوع بالای escc در این مناطق جغرافیایی، وجود یک ریسک فاکتور محیطی مشترک و یا حضور الل های مستعد کننده ی مشترک میان این جمعیت ها را نشان می دهد. علاوه بر وجود این مناطق با شیوع بالا، مشاهده ی خانواده هایی که به صورت فامیلی مبتلا به سرطان مری شده اند نیز تاکید کننده ی دخالت عوامل ژنتیکی در ایجاد استعداد ابتلا به سرطان مری می باشد. مسلم است که سرطان مری نیز همانند سایر سرطان ها اتیولوژی بسیار پیچیده ای داشته و همواره می بایست علاوه بر توجه به نقش عوامل ژنتیکی مختلف و تاثیر ژن ها و جهش ها بر روی هم، به بر همکنش این عوامل ژنتیکی با فاکتورهای محیطی توجه نمود. سرطان مری با حدود386000 مرگ و میر در سال ششمین عامل مرگ و میر ناشی از سرطان در جهان است این سرطان به انواع گوناگونی تقسیم می¬شودکه دو نوع کارسینوم سلول سنگفرشی و آدنوکارسینوم مری آن بسیار رایج است. ناهنجاریهای ژنتیکی ما¬¬¬¬نند بیان بیش از حد ژنهای خاصی مثل سایکلین 1d در افزایش خطرسرطان مری نقش دارد. دراین تحقیق به بررسی بیان ژن سایکلین 1d در میزان بروز سرطان مری خواهیم پرداخت. آزمایشات بر روی 15 نمونه پارافینه شده که از بیماران مبتلا از مراکز مختلف درمانی کشور جمع آوری شده انجام خواهد گرفت این بررسی با استفاده از روش qpcr ارزیابی می¬شود. نتایج حاصل از آزمون های آماری نشان داد که افزایش بیان سایکلین 1d در مبتلایان به سرطان مری تاثیر دارد.

چکیده به منظور بررسی تاثیر سطوح مختلف نیتروکسین و اسید هیومیک بر خصوصیات کمی و کیفی گیاه دارویی زنیان، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با 3 تکرار در مزرعه پژوهشی دانشگاه زابل واقع در پردیس جدید دانشگاه انجام گردید. تیمارهای کودی شامل: استفاده از کود زیستی نیتروکسین به صورت بذرمال در 4 سطح شامل صفر (شاهد)، 5/0، 1 و 5/1 لیتر در هکتار و استفاده از کود آلی اسید هیومیک به صورت محلول در آب آبیاری و در مرحله 4 برگی در 4 سطح شامل صفر (شاهد)، 1، 2 و 3 کیلوگرم در هکتار بود. نتایج آزمایش نشان داد که تأثیر اسید هیومیک بر وزن هزار دانه، تعداد چتر، تعداد شاخه جانبی، میزان کلسیم در اندام هوایی، میزان نیتروژن در دانه، درصد مواد آلی دانه، درصد اسانس و عملکرد اسانس معنی دار بود. نتایج مقایسه میانگین نشان داد که بیشترین درصد و عملکرد اسانس به ترتیب با 17/4 درصد و 75/64 کیلوگرم در هکتار از تیمار سه کیلوگرم اسید هیومیک در هکتار به دست آمد. همچنین اثر نیتروکسین بر تمام صفات فوق به جز درصد اسانس معنی دار بود. برهمکنش تیمارهای اسید هیومیک و نیتروکسین بر عملکرد بیولوژیک، عملکرد دانه، درصد مواد آلی اندام هوایی و میزان عناصر فسفر، پتاسیم، کلسیم و منیزیم و ترکیبات گاماترپینن، تیمول و کارواکرول اسانس معنی دار شد. بیشترین میزان تیمول (3/27 درصد) از اثر برهمکنش سطح 4 اسید هیومیک با سطح 3 نیتروکسین به دست آمد. با توجه به نتایج این پژوهش به نظر می رسد استفاده از 5/1 لیتر نیتروکسین و سه کیلوگرم اسید هیومیک در هکتار بهترین تیمار در تولید عملکرد اسانس و مواد موثره اسانس زنیان در شرایط کشت ارگانیک باشد.

جنس sonchusدر ایران دارای پنج گونه و cephalorrhynchus دارای 9 گونه ی شناخته شده در ایران می باشد. در این پژوهش بررسی های بیوسیستماتیکی جمعیتی روی برخی گونه های دو جنس sonchus و cephalorrhynchus در ایران با استفاده از مطالعات ریخت شناسی و ریز ریخت شناسی، گرده شناسی، انجام شده است. نتایج آماری با استفاده از نرم افزار spss ver.20 برای بررسی تنوع بین گونه ای بر روی صفات کمی و کیفی، مشخص ساخت که در جمعیت های گونه های sonchus بیشترین تنوع مربوط به صفات: طول گریبان های درونی، میانی و شکل فندقه و وضعیت پوشش کرکی ساقه و گل آذین آن و در جنس cephalorrhynchus بیشترین تنوع مربوط به صفات فندقه (شکل فندقه، رنگ فندقه، طول و عرض فندقه) می باشد. در این پژوهش برای اولین بار ساختار تشریحی دو جنس sonchus و cephalorrhynchus را موردبررسی قرار دادیم. مطالعات تشریحی با بررسی برش های عرضی ساقه، برگ، فندقه در دو جنس و بررسی بشره جنس sonchus انجام شد. در بررسی های تشریحی در جنس sonchus ضخامت اپیدرم، کلانشیم، طول آوند چوب و آبکش (ساقه)، ضخامت کلانشیم در (برگ)، نسبت اندوکارپ و اگزوکارپ، و طول لایه ی اگزوکارپ و اندو کارپ (فندقه) و در cephalorhynchus طول دستجات چوب و آبکش بیشترین تنوع (ساقه) و طول لایه ی اگزوکارپ و اندوکارپ (فندقه) اختلاف معنی داری را نشان می دهند. دانه ی گرده در جنس sonchus ، 3-4- zonocolporateبا تزیینات echinate با فرم کلی lophate می باشد مشاهده شد.

چکیده ندارد.

تبار سینوگلوسه (cynoglosseae) متعلق به زیر خانواده بوراژینوئیده (boraginoideae) از خانواده گاوزبان (boraginaceae) می باشد، در بررسی و مطالعه از این تباز 8 جنس با 37 گونه در ایران معرفی می شود، به علت شباهتهای ظاهری زیاد گیاهان موجود در این تبار (قبیله) مولف را بر آن داشته که بررسی دقیق مرفولوژی گلها و میوه های آنها را انجام داده و آنها را از نقطه نظر سیستماتیک ، مورد بررسی و شناسایی قرار دهد، لذا مطالعات سیستماتیک جنس ها و گونه ها و شناسایی آنها با تاکید بر ریخت شناسی گل و میوه جهت رفع مشکلات تاکسونومیکی موجود در این تبار مورد توجه قرار گرفته است . در این پژوهش علاوه بر نمونه های هر باریومی موجود در باغ گیاه شناسی موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع تهران و هر باریوم دانشگاه فردوسی مشهد تعدادی نمونه نیز به صورت تازه جمع آوری گردید. در تمامی گونه های متعلق به این تبار زائده بین لب ها وجود دارد، پایه خامه مخروطی، هرمی یا بندرت کمی استوانه ای، فندقک 4 عدد، در تمام طول در سطح شکمی چسبیده به پایه خامه یا فقط از انتها متصل است ، با توجه به محل قرار گرفتن زائده بین لب ها، محل قرار گرفتن پرچمها و موقعیت آنها نسبت به زائده بین لب ها، بالدار و یا خالدار بودن فندقک و ... می توان به راحتی جنس ها و درون هر جنس گونه ها را از هم تفیکیک نمود، همچنین حداکثر صفات مرفولوژیکی گونه های موجود در دو جنس ریندرا (rindera) و سولنانتوس (solenanthus) اندازه گیری شد و به روش تاکسونومی عددی، با استفاده از سه روش تجزیه خوشه ای upgma, complete linkagle, single linkage بررسی شد و دندروگرامهای حاصله مطالعات تاکسونومی کلاسیک را تایید می نماید و دوری و نزدیکی گونه های هر یک از دو جنس فوق را نیز نشان می دهد.