در فصل اول این نوشته پس از اشاره به ضرورت ترجمه و تاریخچه آن، تاثیر زبان شناسی بر آراء ترجمه مورد توجه قرار می گیرد و در پایان فصل سعی می شود رابطه بحث حاضر و ترجمه تبیین گردد. در فصل دوم، ضمن بحث نظری درباره زمان، زمان دستوری و غیردستوری به تفکیک مورد بررسی قرار می گیرد و در بحث زمان غیردستوری، بعد از اشاره به برداشتهای مختلف از زمان، مفاهیم زمانی و عوامل دخیل در نشانگذاری زمان غیردستوری مطرح می شود. آنگاه زمان دستوری مورد بررسی قرار می گیرد و بر ویژگی همگانی آن (اشاره ای بودن) تاکید می شود. در پایان فصل دوم در بحث از تقابل معنایی زمانها، بطور ضمنی ویژگیهای دیگر زمان دستوری مطرح می شود. در فصل سوم مقولات مرتبط با زمان دستوری (نمود و وجه) مورد بررسی قرار می گیرد و مشخص می شود که در مواردی مرز دقیقی میان این مقولات و زمان دستوری وجود ندارد. در فصل چهارم، زمان در زبان فارسی توصیف می شود و کاربردهای هر یک از زمانها بطور جداگانه بیان می شود. در فصل پنجم، به زمان در زبان انگلیسی توجه می شود و با بیان کاربردهای زمانها و ارائه برابرهای ترجمه ای آنها مقابله صورت می گیرد. در فصل ششم برخی نتایج مترتب بر بحثهای پیشین در سه زمینه ترجمه، آموزش زبان خارجی و مسائل نظری مورد بررسی قرار گرفته و در پایان بر ضرورت تداوم تلاش در جهت شناخت هرچه بیشتر زبان تاکید می شود.