مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان شیوع اختلالات خوردن در دانش آموزان دختر سال دوم دبیرستان های شهر تهران در مورد یک نمونه 3100 نفری انجام شد. روش پژوهش زمینه یابی دو مرحله ای شامل غربال کردن یک نمونه بزرگ از نوجوانان 15-18 ساله و سپس تشخیص اختلالات خوردن با استفاده از پرسشنامه تشخیصی اختلال خوردن بود. بر اساس نتایج بدست آمده از مطالعه حاضر، میزان شیوع اختلالات خوردن در دانش آموزن مورد مطالعه شامل 0/9 درصد بی اشتهایی روانی، 3/23 پراشتهایی روانی و 6/63 سندرم خفیف اختلال خوردن بود. میزان شیوع پراشتهایی روانی بیشتر از بی اشتهایی روانی و میزان شیوع سندرم خفیف اختلال خوردن بیشتر از سندرم کامل بود. بین بی اشتهایی روانی، پراشتهایی روانی، خفیف اختلال خوردن و میزان رضایت از بدن ارتباط معنادار وجود داشت . همچنین بین پراشتهایی روانی و تحصیلات مادر، سندرم خفیف اختلال خوردن و شغل پدر، و سندرم خفیف اختلال خوردن و وضعیت شغلی مادر ارتباط معنادار وجود داشت . با این حال، بین میزان تحصیلات والدین، وضعیت شغلی والدین و سایر اختلالات خوردن ارتباط معنادار وجود نداشت . بین ترتیب تولد و اختلالات خوردن نیز ارتباط معنادار مشاهده نشد.