موضوع تحقیق این رساله، بررسی رابطه بین سطح اضطراب پیشرفت تحصیلی می باشد. سوالاتی تحقیق چنین بود که: آیا اصطراب تاثیری بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان دارد؟ آیا دانش آموزان قوی ضعیف تفاوت معناداری دارد؟ میزان و مقدار این همبستگی چقدر است ؟ و در صورت چنین رابطه ای جهت مثبت است یا منفی؟ آیا با کاهش و کنترل اضطراب ، میزان موفقیت تحصیلی تغییر می کند. مقطع دانش آموزی مورد نظر با طیف سنی پیوستاری از (15-18) سال را در برگرفت که در مقطع دبیرستان دوره نظام جدید و از بین دانش آموزان دختر بودند. در بخش نظری، روند کار از اعم به اخص بود یعنی ابتدا به تعریف و مسایل کلی درارتباط با اضطراب و درمان با تکیه بر دیدگانه شناختی پرداختیم و سپس مساله یادگیری و پیشرفت تحصیلی و جو آموزشی را مورد بحث قرار داده و در ارتباط با اضطراب به عنوان یک حالت و یک خصیصه ثابت (صفت)شد. روشی که این تحقیق به آن متکی است ، روش علمی - مقایسه ای است . و داده ههای تحقیق از طریق اجرای آمزمون اضطراب "اشپیل برگر"و تکمیل پرسشنامه تامین گردید. در تحقیق فوق، معدل درسی به عنوان شاخص پیشرفت تحصیلی مورد استفاده واقع شد. در نهایت آنچه راکه براساس ابزارهای تحقیق، دریافتیم که این است که: بین سطح اضطراب آشکار و پنهان و میزان پیشرفت تحصیلی رابطه معنی دار معکوس وجود دارد و همبستگی متوسط و منفی را نشان می دهد. و با تفکیک دانش آموزان به دو گروه قوی - ضعیف براساس معیار معدل درسی، این نتیجه دریافت شد که بین دو گروه از نظر سطح اضطراب تفاوت معناداری وجود دارد. و سطح اضطراب دانش آموزان ضعیف بیشتر از دانش آموزان قوی است . در هر دو گروه سطح اضطراب آشکار بیشتر است . البته این یافته ها جهت رابطه علی را نشان نمی دهند. بنابراین باید عوامل مختلف را در افت تحصیلی علل ایجاد اضطراب مورد بررسی قرار داد. اما از آنجا که اضطراب در یادگیری در تحول ذهنی فرد تاثیر عمده دارد لازم است که آموزشهای خانوادگی در ارتباط با نیازهای جوانان - تغییر ساختار برنامه های تحصیلی - تغییر نگرش دانش آموزان نسبت به خود و تواناییهای خود در عوامل مدرسه صورت پذیرد، و این امر ضرورت وجود مشاوره دوران درمانی را ایجاب می نماید.