به منظور بررسی مشکلات روانی در والدین با کودک عقب مانده ذهنی تعداد 100 نفر از والدین با کودک عقب مانده ذهنی با 100 نفر از والدین با کودک عادی مورد مقایسه قرار گرفتند. افراد مورد نظر از والدین دانش آموزانی بودند که در مدارس استثنایی و عادی شهر شیراز، در پایه های دوم تا پنجم ابتدایی مشغول به تحصیل بودند. از تعداد کل نمونه، 100 نفر از مادران و 100 نفر را پدران تشکیل می دادند. بدین ترتیب که والدین با کودک عقب مانده ذهنی را 50 مادر و 50 پدر و والدین با کودک عادی 50 پدر و 50 مادر می شد. هم چنین وجود مشکلات روانی در پدران و مادران با کودک عقب مانده ذهنی مورد بررسی و مقایسه گرفت . نتایج آزمون t برای گروهای مستقل نشان داد که والدین با کودک عقب مانده ذهنی مشکلات روانی بیشتری را در مقایسه با والدین با کودک عادی تجربه می کنند و تفاوت بین آنها در زمینه های پرخاشگری، اضطراب ، حالات وسواسی - اضطراری، حساسیت بین فردی، شکایات جسمانی و افسردگی معنادار بوده و در زمینه های روان پریشی، ترس مرضی و حالات پارانوئیدی تفاوت معناداری بین والدین دو گروه وجود ندارد. نتایج آزمون t وابسته برای بررسی وجود یا عدم وجود تفاوت بین پدران و مادران با کودک عقب مانده ذهنی نشان می دهد که مادران مشکلات روانی بیشتری را در مقایسه با پدران تحمل می کنند. هم چنین نتایج آزمون t وابسته در هر کدام از ابعاد نه گانه مقیاس scl90 نشان داد که بین پدران و مادران در زمینه های رفتارهای پرخاشگرانه، افسردگی، شکایات جسمانی، حساسسیت بین فردی و اضطراب تفاوت معناداری وجود دارد. و در زمینه های روان پریشی، ترس مرضی، حالات پارانوئید، حالات وسواسی - اضطراری تفاوت معنی داری بین پدران و مادران با کودک عقب مانده ذهنی وجود ندارد.