واقعیت این است که توسعه کشاورزی و صنعتی به موازات افزایش جمعیت ، مسایل مهمی را در محیط زیست انسان موحب شده است که افزایش آلودگی ها، فرسایش خاک ، تقلیل تولیدات کشاورزی و مهاجرت های بی رویه روستایی نمونه هایی از آن است . این مسئله امروزه چنان شتابی به خود گرفته است که تعامل و توازن بین عناصر فضای جغرافیایی (انسان، فعالیت های انسانی و محیط) از بین رفته و می رود تا باعث بهم خوردن تعادل اکولوژیکی و نهایتا توقف در فعالیت اکوسیستم ها گردد. این رساله محور مطالعه خود را بر مراحل و علل پیدایش این عدم تعادل در دامنه های جنوبی البرز (نمونه موردی حوضه آبریز تاش ، مجن - شهرستان شاهرود) قرار داده است . تنگناهای محیط طبیعی حاصل از موقعیت جغرافیایی از یکسو و عملکرد مخرب انسان از سوی دیگر وضعیت اکولوژیکی حضوه را با بحران مواجه ساخته است . در این تحقیق با تبیین و تشریح عوامل تاثیرگذار بر نحوه کاربری اراضی در حوضه، آرایش فضایی فعلی کاربری ها مشخص گردیده و در نهایت با مدنظر قرار دادن تمامی عوامل تاثیرگذار به تدوین الگوی فضایی بهینه کاربری ها پرداخته است .