هدف این تحقیق شناخت نگرش پسران مجرد به ازدواج و علل و عوامل موثر بر آن می باشد. نگرشها با رفتار رابطه دارند. اگر هنجارهای بازدارنده و رفتار نباشند فرد احتمالا متناسب با نگرش خویش رفتار می کند. مشاهده می شود سن ازدواج پسران بالا رفته است . بنظر می رسد نگرش آنها به ازدواج تغییر کرده است . احتمالا عواملی مانند نداشتن شغل و درآمد کافی، نارضایتی از زندگی، نگرش منفی به زن، ناتوانی مالی پاسخگو و خانواده، توقع بالای خانواده ها و بدبینی نسبت به ازدواج می توانند موثر باشند. این تحقیق با استفاده از روش پیمایش و کاربرد فن مصاحبه آزاد برای تهیه طیفها و تکمیل پرسشنامه صورت گرفته است . جامعه آماری تحقیق پسران مجرد 20-29 سال شهرستان مشهد و حجم نمونه 150 نفر بود که ارزش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده. تحلیل نتایج با نرم افزار spss، آنالیز واریانس ، ضریب همبستگی پیرسون، ضریب آلفای کرانباخ (reliability) و در نهایت تحلیل رگرسیون به شیوه پس رونده محاسبه شد. با توجه به نتایج، سه متغیر نگرش پاسخگو به زن، ناتوانی مالی خانواده پاسخگو و رضایت پاسخگو از زندگی بیشترین تاثیر را بر نگرش به ازدواج داشته اند.