روابط انگلیس با خوانین بختیاری یکی از فصول مهم تاریخ بختیاری و ایران را تشکیل می دهد. این ارتباطات در مراحل قبل از سال 1986 م بصورت غیررسمی و ناکام بود اما از این تاریخ به بعد با انعقاد قرارداد جاده کاروان رو بختیاری [لینچ] در سال 1989 صورت رسمی و عملی بخود می گیرد و راه برای ارتباطات و قراردادهای مهمتر، از جمله مسئله نفت هموارتر می کند. کشف و استخراج نفت در منطقه بختیاری بدلیل سود دوطرفه ای که هم برای انگلیسها و هم بختیاریها داشت آنها را پیش از گذشته بهم وابسته نمود، از این تاریخ به بعد کل مسئله سیاسی، اقتصادی انگلیس با خوانین بختیاری تحت الشعاع نفت بود. انگلیس در برخورد با خوانین بختیاری به مدت 30 سال که موضوع این پایان نامه می باشد برخوردی از بختیاریها به طرف آلمانها بر این شک و دودلی افزوده شد. بعد از جنگ به دلیل بوجود آمدن پدیده ها و جریانات عدیده در ایران و اطراف آن سیاست انگلیس در ایران حکومت متمرکزی را طلب می کرد که حافظ منافع او باشد و با حمایت از نماینده گروههای تمرکزگرا به فعالیت همه فعالان گریز از مرکز از جمله خاتمه داده شد.