بنابر اهمیتی که پس انداز در تشکیل سرمایه و رشد اقتصادی دارد لازم است درک صحیحی از رفتار پس انداز داشته باشیم. شواهد تجربی نشان می دهد که کشورهای با پس انداز بالا نرخ های رشد بالاتری نیز دارند، جائیکه تحرک سرمایه محدود است افزایش ذخیره تولیدی می تواند از طریق پس انداز ملی بالاتر ممکن شود. از طرف دیگر منابع خارجی و بین المللی همواره خالی از خطر نیست و مشکلات مربوط به پذیرش سیاست های تحمیلی و یا بازپرداخت اصل و فرع بدهی ها را بهمراه دارد. علاوه بر آن برای کشوری مانند ایران که بخاطر داشتن مشکلات سیاسی با مراکز قدرت در تنگنا و محاصره قرار دارد و موانع چند برابر می گرد. از این رو بهترین راه تجهیز منابع داخلی سرمایه، پس اندازهای داخلی جهت تامین هزینه سرمایه گذاریها و طرحهای زیربنایی کشور است . مهمترین اهداف این طرح عبارتند از: الف) مروری بر ادبیات موضوع و کارهایی که از نظر تئوریکی و تجربی انجام شده است . ب) شناسایی تابع پس انداز بخش خصوصی و عواملی که بر پس انداز بخش خصوصی موثرند و سرانجام تخمین این تابع. ج) اثر درآمدهای دایمی بر پس انداز بخش خصوصی بیشتر از درآمدهای جاری است . د) مالیاتها اثری بر پس انداز بخش خصوصی ندارد. اساس تحقیق حاضر مقاله ای است که توسط ویتوریوکوربرو (1991) و همکاران وی در مجله توسعه اقتصادی تحت عنوان سیاست های دولت و پس انداز در کشورهای در حال توسعه به چاپ رسیده است . این رساله در شش فصل تدوین شده است که شامل: الف - تعاریف و چگونگی محاسبه پس انداز ب - تعاریف و چگونگی محاسبه پس انداز ج- دلایل اهمیت پس انداز د- عوامل موثر بر پس انداز و معرفی چند مدل تجربی ه- موانع پس انداز در ایران ی-ارائه مدل و برآورد آن می باشد. در پایان به نتایج زیر رسیده ایم: هر چهار فرضیه صفر ما رد شدند بعبارت دیگر دریافتیم که برابری ریکاردویی وجود ندارد و پس انداز بخش خصوصی تحت تاثیر نقدینگی این بخش و مالیاتها قرار دارد و نسبت به درآمد جاری حساتر است تا درآمد دایمی. در ارتباط بین این پس انداز بخش خصوصی و سیاست های دولت به این نتیجه می رسیم که در کوتاه مدت یا میانمدت افزایش پس انداز دولت اثری قویتر بر پس انداز ملی دارد.