رساله "بررسی قصه یوسف در قرآن و ادبیات فارسی با تاکید بر شخصیت پردازی"با دو هدف شناخت یکی از منابع غنی ادبی کشور و بررسی امکان استفاده از آن برای نگارش متن نمایشی نوشته شده است . چرا که نگارنده معتقد است شاید یکی از امکاناتی که بتوان با پیروزی از آن، تئاتری بنا نهاد که مشکل عدم ارتباط با تماشاگر ایرانی را تا حدودی حل کند، داشتن نمایشنامه هایی است که در ارتباط با ادبیات و فرهنگ ایرانی باشد. این رساله در چهار فصل، دو پیش گفتار و دیباچه تنظیم شده است . - دیباچه: جستجوی کوچکی است در ادبیات منظوم کشور به منظور آگاهی از گستردگی قصه یوسف . - فصل اول، بررسی تطبیقی قصه یوسف با استفاده از منابع مختلف است که در پی آن چارچوب اصلی قصه بدست می آید. - فصل دوم، نشانه شناسی قصه یوسف است که به علت استفاده مفید از این علم در تئاتر صورت گرفته است و به ویژه به علت نو بودن این روند (استفاده از نشانه شناسی در تئاتر) در کشور ما تدوین شده است . - فصل سوم، بررسی داستان قصه یوسف است که طی آن شناسه های موجود در قصه و نوع نزدیکی آن به قصه (tale) یا داستان (story) بررسی شده است . این فصل به ویژه به علت اهمیت وجود شاخص های داستان مدرن در قصه یوسف شکل گرفت . - فصل چهارم، بررسی دراماتیک قصه یوسف است . در این فصل به جستجوی توانایی های باالقوه قصه یوسف برای نگارش نمایشنامه پرداخته و همچنین کاستی های آن مطرح شده است . در پایان توجه به یک نکته ضروری است و آن، اینکه کل رساله تلاشی است پژوهشی که ارزشها و کاستی های مخصوص به خود را دارد و در پی هیچگونه مطلق اندیشی نیست .