آویشن یک گیاه خشبی دائمی متعلق به خانواده نعناع است . آویشن به عنوان دارو از قدیم شناخته شده بود و بعد از آن از قرن شانزدهم در فارمو کوپه ها دلیل خاصیت ضدباکتریایی و ضدقارچی آن نام برده می شود. اسانس آن بدلیل خاصیت ضدعفونی کننده آن در داروسازی مدرن استفاده می شود. هدف اصلی این تحقیق مطالعه اثر نیتروژن و فسفر بر روی رشد، نمو، میزان و کیفیت ماده موثره آویشن بود. تمامی آزمایشات مزرعه ای در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تربیت مدرس واقع در پیکان شهر در سال زراعی 1376-77 انجام گرفت . استخراج اسانس در آزمایشگاه باغبانی دانشکده کشاورزی و تعیین میزان تیمول در سازمان پژوهشهای علمی صنعتی تهران انجام شد. در طرح بلوکهای کامل تصادفی اثر ازت (در سطوح 0، 50، 100، 150، 200، 250 و 300 کیلوگرم در هکتار) و فسفر (0، 50، 100، 150، 200 و 250 کیلوگرم در هکتار) روی گیاهان 3 ساله انجام بررسی شد. گیاهان در زمان تشکیل میوه برداشت شدند. براساس نتایج بدست آمده در تمامی تیمارها اثر معنی داری بین آنها وجود نداشت .