وتیلیگو یک ضایعه پوستی اکتسابی و گاهی ارثی می باشد، که بوسیله ماکولهای سفید رنگ بدون ملانوسیت با حاشیه هیپرپیگمانته مشخص می شود. از نظرقدمت ، در قرآن کریم از این بیماری تحت عنوان برص یاد شده (سوره آل عمران آیه 48، 49)، و در کتب قدیمی با اسامی مختلفی از آن نام برده شده، از جمله در کتب عربی تحت عنوان baras bohak، و در 449 سال قبل از میلاد مسیح در کتب یونانی در مورد آن توصیفاتی شده است . از نظر لغوی از لغت لاتین vitium به معنای لکه (blemish) و پسوند igo تشکیل شده است . از نظر اپیدمیولوژی، هر دو جنس را به یک نسبت درگیر می کند و بیشترین شیوع آن در دهه دوم و سوم عمر است ، و میزان شیوع آن حدود 0/5 تا 2 درصد ذکر شده است . در مناطقی از پوست که به صورت نرمال هیپر پیگمانته است بیشتر دیده می شود، مثل آرئول پستان، و همچنین در نواحی در معرض آفتاب بیشتر بروز می کند. از نظر اتیولوژی، استعداد ژنتیکی و عوامل تسریع کننده دخیل هستند. نقش عوامل ارثی با پیدا کردن مارکرهای hla در بعضی نژادهای خاص نشان داده شده است . نظیر: hla - dr4 در سیاه پوستان، hla - dw35 در یهودیان یمنی. از عوامل تسریع کننده می توان از استرسهای روانی، حوادث زندگی، بیماریهای سیستمیک مانند بیماری قند و آدیسون و اختلالات تیرویید نام برد.انتشار آن به صورت فوکال، سگمنتال، ژنرالیزه، و یونیور سال است . ماکولهای تیپیک و تیلیگو به فرمهای منفرد، تریکوروم، کوآدری کوروم و پولک مانند وجود دارد، مکانهای شایع درگیر: اندامها، صورت ، مچ پاها، تنه، نواحی اطراف مجاری بدن است . ضایعات همراه با وتیلیگو عبارتند از: درگیریهای چشمی، گوشی، سایر اختلالات پوستی، اختلالات سیستمیک و غیره. در بافت شناسی از ضایعات وتیلیگو فقدان ملانوسیتها وجود دارد. در رنگ آمیزی با دو پا منفی بوده و لنفوسیتوز در درم فوقانی وجود دارد. در پاتوژنز آن سه تئوری دخیل هستند که شامل: 1 - تئوری نورال neurigenic 2 - تئوری اتوایمیون auto immune 3 - تئوری توکسیک یا تخریب خودبخودی toxic or self destruct از تشخیص افتراقی های آن می توان موارد زیر را نام برد: 1 - پیتریازیس آلبا 2 - تینه اورسیکالر 3 - لپروزی 4 - هیپوملانوز بعد از التهابات پوستی 5 - لوپوس اریتماتوی سیستمیک (sle) توبروس اسکلروزیس و غیره تشخیص بیماری براساس شرح حال و معاینه فیزیکی و استفاده از چراغ وود، بیوپسی، سرولوژی، رنگ آمیزی و آزمایشات روتین می باشد. سیر بیماری قابل پیشگویی نیست اغلب بعد از یک دوره تشدید و انتشار یک دوره ثبات و نهفته وجود دارد ولی ماکولها به هیچ وجه کوچک نمی شوند. نوع سگمنتال طرح ثابتی دارد. بطور کلی وتیلیگو یک ضایعه پوستی خوش خیم است و درمان آن با توجه به پذیرش بیماری صورت می گیرد. قدم اول در درمان اطمینان بخشی به بیمار است و اینکه این بیماری، اختلال مهمی نیست و با درمان در اکثر موارد قابل کنترل است . بعضی از روشهای درمانی شامل: استفاده از مواد ضد آفتاب و مواد آرایشی، puva، گرافت و غیره است . در مطالعه آینده نگر انجام شده، تعریف ، تاریخچه، سیربیماری، تشخیص ، و درمان بیماری وتیلیگو و ارتباط آن با سایر اختلالات بررسی شد و در انتها نتایج به دست آمده از بررسی و معاینات 3000 نفر از دانش آموزان مدارس ابتدایی شهر کرمانشاه که به صورت راندوم انتخاب شدند (1500 نفر دختر و 1500 نفر پسر) بیان شده است . هدف از این مطالعه بررسی خصوصیات اپیدمیولوژیک وتیلیگو است که از طریق معاینه و بررسی افراد مورد مطالعه انجام شد.