لیشمانیازیس leishmaniasis به طیفی از بیماری اطلاق می شود که توسط گونه های لیشمانیا ایجاد می شود. انگل های لیشمانیا توسط پشه خاکی های فلبوتومین یا لوتزومیا (lutzomyia or phlebotomine sandfly) از مخازن حیوانی به انسان منتقل می شوند در مناطق اندمیک مواردی از انتقال انسان به گزارش شده است . عفونت لیشمانیایی می تواند منجر به i) بیماری جلدی (لیشمانیوز جلدی دنیای قدیم، لیشمانیوز جلدی دنیای جدید) ii) لیشمانیوز پوستی مخاطی (spundia) iii) لیشمانیوز احشایی iv) لیشمانیوز جلدی منتشر (d.c.l) شود. تقریبا 350 میلیون نفر در خطر ابتلا به لیشمانیوز هستند. هم اکنون 12 میلیون نفر از بیماری رنج می برند. سالانه بالغ بر 400000 مورد جدید از بیماری گزارش می شود. انواع احشایی (vl) و پوستی مخاطی (mcl) باعث مورتالیتی بیش از 75000 نفر شده اند. لیشمانیوز تظاهرات بالینی متنوعی دارد. ایمنی در برابر بیماری به دو صورت اختصاصی و غیراختصاصی است . مهمترین روشهای تشخیصی شامل گسترش (smear) و کشت مواد آسپیره شده، fna، تست مونته نگرو، آزمایشات سرولوژی، آنتی بادیهای مونوکلونال، dna probe، روشهای بیوشیمیایی و elisa است . کنترل و پیشگیری بیماری از معضلات در کشور است . به اشکال i) مبارزه با ناقل ii) مبارزه با مخازن iii) ایمن سازی صورت می گیرد درمان بیماری بوسیله داروها و روشهای فیزیکی است . از داروها ترکیبات آنتی موان پنج ظرفیتی انتخاب اول است .