بیمار یک خانم سفیدپوست ، 43 ساله بود که شکایت پرنوشی و پرادراری از 2 ماه پیش مراجعه نمود. سایر یافته های مهم در شرح حال عبارت بودند از: پلی اوری، کاهش اشتها، کاهش وزن (حدود 4kg) و آمنوره از زمان شروع بیماری. یافته های مهم در معاینه عبارت بودند از: بیمار ظاهر کوشینگوئید داشت . یک لنف نود به ابعاد 3×2 cm در زنجیره خلفی طرف چپ گردن با قوام نسبتا نرم و mobile وجود داشت . پرده تمپان گوش چپ اریتماتو بود و ترشحات چرکی داخل مجرا دیده شد. بیمار گالاکتوره داشت . در معاینه شکم بیمار چاقی تنه ای داشت . فتق پاراآمبلیکال راست داشت . معاینه قلب و ریه و اندام ها نرمال بود. بیمار با تشخیص اولیه دیابت بی مزه بستری و تحت بررسی قرار گرفت . یافته های مهم در آزمایشات عبارت بودند از: sg1003 - prolaction45.8، bs93 - estradiol13.3، na144 - lh4.3، k4.1 - fsh3.6 با توجه به این آزمایشات دیابت قندی و پرنوشی اولیه رشد شد و بیمار هیپوگنادیسم هیپوگنادوتروفیک داشت . بیمار علائم پرکاری تیروئید نداشت و تست های تیروئیدی نرمال بود. جهت بیمار تست دهیدراتاسیون انجام شد که نتیجه آن بیانگر دیابت بی مزه مرکزی بود زیرا اسمولالیته ادرار با تجویز دسموپرسین 9< درصد افزایش داشت . c. x. ray و اسپیرومتری بیمار نرمال بود. بررسی رادیوگرافی لوکالیزه از ناحیه سل تورسیک نرمال بود. سونوگرافی از کلیه ها و غدد آدرنال نرمال بود، ppd منفی بود، معاینه فوندوسکوپی نرمال بود، تست سرکوب دگزامتازون نرمال بود. از لنف نود. گردنی بیوپسی باز بعمل آمد که پاسخ آن به شرح زیر است : dx: lymph node biopsy; cervical region; sarcoid - type granulomatous inelammatton. note: histogic picture is compatible with sercoidosis but similar histologic picure mey be seen in other granulumatous inflammations (e. g. tuberculosis) بیمار تحت درمان با کورتون قرار گرفت که علائم دیابت بهبود نیافت اما باقیمانده لنف نود گردنی از بین رفت که این یافت به نفع سارکوئیدوز می باشد. بیماری مدتی تحت درمان با برموکریپین قرار گرفت اما آمنوره برگشت نداشت . جهت درمان دیابت بی مزه بیمار تحت درمان با دسموپرسین قرار گرفت و پاسخ درمانی مناسب بود.