سن حاملگی یک نوزاد ترم پس از اولین روز آخرین روز قاعدگی معمولا بین 38 تا 42 هفته می باشد. و بنا به تعریف بهداشت جهانی نوزادان نارس نوزادانی هستند که پیش از گذشتن 37 هفته کامل از اولین روز آخرین دروه قاعدگی زنده متولد می شوند. نوزادان با وزن تولد بسیار پائین (vlbm) یعنی وزن هنگام تولد کمتر از 1000 گرم نیز نارس تلقی می شوند. نوزادان با وزن تولد کمتر از 2500 گرم (lbw) را می توان به دو دسته تقسیم کرد. نوزادان نارس که سن حاملگی آنها کمتر از 38 هفته می باشد. و نوزادان sga که معمولا سن حاملگی مناسب دارند ولی در هنگام تولد وزن آنها نسبت به وزن مورد انتظار برای آن سن حاملگی مشخص کمتر است . این روند sga ممکن پاتولوژیک باشد یعنی در طی دوران حاملگی، دچار تاخیر رشد شده باشد. (iugr) و یا بصورت سرشتی و ژنتیکی کوچک برای سن حاملگی باشند. با توجه به اینکه مکانیزم زایمان ناشناخته مانده است . اتیولوژی های prom (پارگی زودرس کیسه آب) - عفونت ها - ناهنجاریهای مادرزادی جنین - وضعیت اقتصادی و اجتماعی نامطلوب - نارسائی جفتی شامل دکولمان جفت و جفت سر راهی ناهنجاریهای رحمی - نارسائی جنینی - ایاتروژنیک را در تولد پره ترم و ایجاد نوزاد نارس دخیل می دانند. میزان بروز نوزادان نارس در 8-10 درصد تولدها رخ می دهد. و تولدهای پره ترم مسئول 62-75 درصد تمام مرگهای حین زایمان و 85 درصد مرگهای حین زایمان بدون در نظر گرفتن ناهنجاریهای مادرزادی می باشند. نوزادان vlbw که کمتر از 1500 گرم دارند عملا نارس هستند. میزان vlbw در ایالات متحده در سال 1991 میلادی 1/2 درصد مربوط به سفیدپوستان است . میزان vlbw در سفید پوستان کاهش خفیفی داشته اما در سیاه پوستان افزایش یافته است . تقریبا 30 درصد نوزادان lbw در ایالات متحده iugr هستند و پس از هفته 37 حاملگی متولد می شوند هنگامی که میزان lbw بیش از 10 درصد باشد درصد iugr بیشتر و نارسی کمتر خواهد شد تقریبا 70 درصد نوزادان با وزن کم در کشورهای در حال توسعه دچار iugr هستند. از علل شایع در مرگ نوزادان نارس می توان به سندرم زجر تنفسی - دیسپلازی برونکوپولمونر - نارسی شدید - خونریزی داخلی بطنی - ناهنجاریهای مادرزادی - عفونت و آنتروکولیت نکروزان اشاره کرد. و نوزادان نارس بطور عمده و شایع دچار مسائل بالینی از جمله دیسترس تنفسی - آپنه - اختلالات الکترولیتی - خونریزی داخل بطنی - سندرم دیسترس تنفسی - خونریزی ریوی - پنوموتوراکس - هیپوترمی - هیپرگلیسمی - ادم - آنتروکولیت نکروزان و کواگولوپاتی منتشر داخل عروقی می گردند. تشخیص بموقع زایمان پره ترم اولین اقدام در درمان و جلوگیری از زایمان زودرس می باشد. از جمله اقدامات درمانی و پیشگیری از زایمان زودرس می توان به روشهای - استراحت در بستر استفاده از داروهای توکولتیک مثل مقلدهای بتاآدرنرژیک - سولفات منیزیم - داروهای ضد پروستاگلاندینی و بلوک های کننده کانال کلیسمی و دیازوکسید و مخدرها و آرام بخش اشاره نمود. اما بایستی به عوارض و نیز کنتراندیکاسیون نسبی و مطلق استفاده از توکولتیک ها توجه داشت .