این مطالعه در سال 1374-75 و در مرکز آموزشی درمانی معتضدی بر روی یک صد و چهل بیمار که به علت خونریزی بعد از منوپوز به این مرکز مراجعه کرده اند انجام شده است . بعد از انجام اقدامات اولیه و تکمیل پرسشنامه تحقیقاتی بیماران جهت عمل دیلاتاسیون و کورتاژ آماده می شدند. قبل از انجام بیهوشی، بوسیله کورت نواک از چهار قسمت آندومتر نمونه برداری می شد و بعد از فیکس کردن نمونه ها بیمار تحت بیهوشی عمومی قرار می گرفت و بعد از دادن دیلاتاسیون سرویکس ، کوتاژ کامل آندومتر انجام گردید. نایج بیوپسی دوم نیز در محیط جداگانه ای جمع آوری و فیکس شد. فرم پاتولوژی تکمیل می گردید و نمونه ها به پاتولوژی ارسال می شد. بعد از آماده شدن نتایج پاتولوژی، نتایج حاصل روی فرمهای مخصوص منتقل می گردید. نتایج بدست آمده از این مطالعه عبارت بود از: شایعترین گروه سنی که با خونریزی بعد از یائسگی مراجعه کرده بودند 54-50 سال بود. شایعترین سن منوپوز در این افراد 49-50 سالگی بود. شیوع کارسینوم آندومتر در گروه سنی 65-69 بود. با افزایش سن از خونریزی های بعد از یائسگی کاسته می شود. توزیع فراوانی نتایج بیوپسی با روش کورت نواک و دیلاتاسیون و کورتاژ دارای ارتباط معنی دار با هم بودند و شیوع پاتولوژی های بدست آمده در هر دو روش به ترتیب اولویت عبارت بود ار آتروفی آندومتر - هیپرپلازی آندومتر - پرولیفراسیون آندمتر - پولیپ آندومتر و کارسینوم آندومتر. از این مطالعه می توان استنباط کرد که از کورت نواک به عنوان وسیله ارزشمند تشخیصی که احتیاج به دیلاتاسیون سرویکس و نیز استفاده از بیهوشی ندارد می توان در بررسی خونریزیهای بعد از یائسگی استفاده کرد.