آپوپتوزیس یا مرگ برنامه ریزی شده سلول، یک فرآیند فیزیولوژیک سلولی است که منجر به نمو فعال و طبیعی و همچنین حفظ هموستازی بافت ها می شود. آپوپتوزیس می تواند تحت تأثیر عوامل مختلف محیطی و یا داخلی رخ دهد. این تحقیق به منظور یافتن روش مناسبی جهت القای آپوپتوزیس در سلول های t- لنفوبلاست jurkat خون انجام شده است. در این پژوهش اثر میدان مغناطیسی ایستای 6 میلی تسلا و پرتو گاما با دزهای 1/5، 3 و 7/5 گری به تنهایی و به طور هم زمان، بر القای آپوپتوزیس، تغییر چرخه ی سلولی و فسفریلاسیون پروتئین های atm و e2f1 در سلول های jurkat تابش دیده مورد بررسی قرار گرفت. تابش دهی سلول های jurkat فاقد نسخه ی طبیعی ژن p53 توسط میدان مغناطیسی ایستای 6 میلی تسلا و پرتوهای گاما به تنهایی و هم زمان با هم، منجر به آپوپتوزیس گردید که توسط روش لومینومتری و فلوسایتومتری آشکارسازی شد. همچنین تابش میدان مغناطیسی ایستا و پرتوهای گاما به تنهایی و هم زمان باهم، باعث تغییر در چرخه سلولی سلول های jurkat تابش دیده شد که توسط روش فلوسایتومتری مورد بررسی قرار گرفت. روش وسترن بلات نشان داد که مقدار پروتئین های فسفریله شده ی atm و e2f1 در سلول های jurkat تابش دیده افزایش می یابد. بر اساس یافته های روش لومینومتری، 36 ساعت بعد از تابش میدان مغناطیسی 6 میلی تسلا در سلول های تابش دیده فرآیند آپوپتوزیس معنی داری (0/05>p) مشاهده گردید و 48 ساعت بعد از میدان دهی به بیش ترین مقدار خود یعنی 35/5 درصد نسبت به نمونه کنترل رسید. در سلول های پرتودهی شده با دز 1/5 و 3 گری، آپوپتوزیس 18 ساعت پس از تابش پرتو مشاهده شد، در صورتی که در سلول های پرتودهی شده با دز 7/5 گری، فرآیند سریعتر (12 ساعت پس از تابش پرتو) مشاهده گردید. میزان آپوپتوزیس در تمامی سلول های تابش دیده، 48 ساعت پس از پرتودهی به بیش ترین مقدار خود رسید (0/05>p). در سلول های تیمار شده با میدان مغناطیسی و پرتو به طور هم زمان، 12 ساعت پس از پرتودهی، آپوپتوزیس مشاهده شد (0/05>p). پیشنهاد می شود، تابش میدان مغناطیسی ایستای 6 میلی تسلا و پرتو گاما با دزهای ذکر شده، باعث آسیب هایی در مولکول dna شده و این آسیب ها به نوبه ی خود، باعث افزایش پروتئین های فسفریله شده ی atm و e2f1 می شوند. افزایش این پروتئین ها نیز منجر به القای آپوپتوزیس و تغییر در چرخه ی سلولی سلول های jurkat تابش دیده می گردد.

در سالهای اخیر، دزیمتری چشمه های براکی تراپی (مخصوصا براکی تراپی میان بافتی) به طور قابل توجهی مورد بررسی قرار گرفته است . به همین دلیل روشهای تجربی و محاسباتی فراوانی جهت محاسبه دو بعدی توزیع دز در اطراف چشمه های براکی تراپی، محیط آب یا محیطهای مشابه آن، به کار گرفته شده اند. یکی از مهمترین و متداولترین روشهای تجری که امروزه جهت اندازه گیری توزیع دز به کار می رود، استفاده از دزیمترهای ترمولومینانس (tl) می باشد. امروزه، بیشتر از چشمه های ایریدیم - 192، ید - 125 و اخیرا پالادیم - 103 جهت براکی تراپی میان بافتی استفاده می شود. در این تحقیق از چشمه های ایریدیم - 192 (یک سانتیمتر سیم ایریدیم - 192 و دانه نیم سانتیمتری ایریدیم - 192 تولید شده در شرکت heraeus آلمان) که در راکتور سازمان انرژی اتمی ایران بمباران شدند، استفاده گردید. همچنین جهت اندازه گیری دز در اطراف چشمه ها از دزیمترهای tld - 100 ساخت شرکت هارشاو (harshaw) استفاده شد. کلیه آزمایشهای مربوط به این تحقیق در فانتومی از جنس پلی متیل متااکریلیت (pmma) انجام گردید که مدل هندسی آن تقریبا شبیه به مدل هندسی فانتوم استفاه شده توسط nath و همکارانش در سال 1990 می باشد. در این تحقیق، سه ویژگی دزیمتری چشمه های ایریدیم - 192 یعنی ثابت آهنگ دز (a)، تابع شعاعی دز (r) g و تابع انیزوتروپی f (r, ?) مورد بحث و بررسی قرار گرفت و با نتایج بدست آمده از سایر تحقیقات منتشر شده، مقایسه گردید. مقدار ثابت آهنگ دز برای سیسم ایریدیم - 192 برابر با 0/971 +- 0/07 cgyh-1/cgycm2h-1 و مقدار ثابت آهنگ دز برای دانه ایریدیم - 192 برابر با 1/074 +- 0/05 cgyh-1/cgycm2h-1 بدست آمد. همچنین تابع شعاعی دز دو چشمه ایریدیم - 192 در فواصل 0/5 تا 10 سانتیمتری برای زوایای صفر، 15، 45، 60،90، 120، 135، 165 و 180 درجه سانتی گراد اندازه گیری شده و براساس داده های بدست آمده، منحنی آنها رسم گردید. نتایج بدست آمده از این داده ها، بیانگر کاهش تابع شعاعی دز با افزایش فاصله به صورت نمایی می باشد. تابع انیزوتروپی این دو چشمه نیز در فواصل (نیم تا ده سانتیمتری) و زوایای (صفر تا 180 درجه سانتی گراد) مختلف اندازه گیری شده و منحنی تغییرات آن نسبت به هر فاصله رسم گردید. با توجه به نمودارهای بدست آمده می توان نتیجه گرفت که در یک فاصله معین تابع انیزوتروپی نسبت به زاویه تغییر می کند.