این کتاب که مشهور و معروف به شرح هدایه اثیریه یا شرح هدایه الحکمه می باشد از احیا کننده مرام و روش فلاسفه قدیم و جامع دو مکتب مشا و اشراق و خارج کننده رازها و اسرار پنهان از غیب حق برای جهان خارج و مطابقت دادن حکمت الهای با شریعت حقه در پرتوی انوار قرآنی، از رئیس حکمای الهی صدرالمتالهین محمدبن ابراهیم مشهور، صدرالدین شیرازی می باشد که خداوند تربت او را پاک و بهشت رضوان الهی را جایگاه او گرداند و این کتاب مشتمل بر حاشیه های زیادی که در کمال تحقیق و دقت و توضیح است از کتاب رئیسی حکما و متالهین وحید عصر و فرید دهرآقا و استاد بزرگوار ابوالحسن جلوه معروف به میرزا و نیز افضل متاخرین محمد بن حسین المدعو: فخرالدین الحسینی معروف به محمدهادی الحسینی می باشد به همراه بعضی از نامه های کوتاه از شارح و فیلسوف بزرگوار و قلم محقق بزرگوار امام مشائین شیخ الرئیس و غیر از ایشان با کمال دقت و اهتمام در تصحیح نسخه های متعدد و معتبر این کتاب گردآوری و تنظیم گردیده است و مصنف این کتاب اثیرالدین مفضل بن عمر ابهری متوفی سال 660 قمری از مشاهیر حکمای اسلام و از شاگردان بزرگ فخرالدین رازی است و کتاب شامل سه بخش منطق و طبیعیات و الهیات می باشد و دو شخصیت والای حکمت الهی این کتاب ارزشمند فلسفی را که چاپ سنگی می باشد شرح کرده اند که شرح حال شارحین این کتاب ملاصدرای شیرازی و شیخ حسین بن معین الدین المیبدی و شرح حال خود منصف بعد از مقدمه جهت اطلاع دانش پژوهان آورده شده است و این رساله فقط ترجمه قسمت الهیات به معنی الاعم آن می باشد و حتی المقدور هر کجا که نیاز بوده است جهت تکمیل مطلب حواشی کتاب از بزرگان فلسفه با نام میرزا و محمدهادی الحسینی (محمدبن الحسین المدعو: بفخرالدین الحسینی) ترجمه شده است و این نکته قابل ذکر است که در روضات الجنات این کتاب را از تالیفات میبدی شمرده است که این کتاب صحیح نیست . بلکه کتاب هدایه اثیریه تالیف اثیرالدین ابهری می باشد و میبدی و ملاصدرای شیرازی این کتاب را شرح کرده اند.