نظر به اینکه برنامه های آموزش ضمن خدمت در رسیدن به اهداف سازمانی از اهمیت شایانی برخوردار می باشند و از طریق این آموزشها، کارکنان مهارتها، تواناییها، دانش و نگرشهایی را کسب کرده که به آنها در انجام موثر شغلشان، چه در زمان حال و چه در آینده، کمک می کند، تحقیق حاضر جهت فراهم آوردن اطلاعاتی در این زمینه، به بررسی رابطه آموزش ضمن خدمت با رضایت و موفقیت شغلی کارکنان که از عوامل مهم سازمانی محسوب می شوند، پرداخته است . لذا، اهداف مورد نظر در این تحقیق عبارتند: از الف) تعیین وجود تفاوت یا عدم تفاوت بین رضایت شغلی کارکنانی که دوره آموزشی ضمن خدمت را گذرانده اند و کارکنانی که دوره آموزش ضمن خدمت را نگذرانده اند. ب) تعیین وجود تفاوت یا عدم تفاوت بین موفقیت شغلی کارکنانی که دوره آموزش ضمن خدمت را گذرانده اند و کارکنانی که دوره آموزش ضمن خدمت را نگذرانده اند. فرضیه های مورد نظر نیز عبارتند از: (1) بین آموزش ضمن خدمت و رضایت شغلی کارکنان، همبستگی معناداری وجود دارد. 1 - 1) بین آموزش ضمن خدمت و توانایی کاربرد دانش ، معلومات و مهارتهای شغلی کارکنان، همبستگی معناداری وجود دارد. 1 - 2) بین آموزش ضمن خدمت و میزان استقلال فرد در انجام وظایف شغلی، همبستگی معناداری وجود دارد. 1 - 3) بین آموزش ضمن خدمت و ارتباطات انسانی مناسب در سازمان، همبستگی معناداری وجود دارد. (2) بین آموزش ضمن خدمت و موفقیت شغلی کارکنان، همبستگی معناداری وجود دارد2 - 1) بین آموزش ضمن خدمت و خلاقیت کارکنان، همبستگی معناداری وجود دارد. 2 - 2) بین آموزش ضمن خدمت و روابط شغلی کارکنان، همبستگی معناداری وجود دارد. در تحقیق حاضر، از روش همبستگی استفاده شده است . جامعه آماری نیز، شامل کارکنان دارای مدرک تحصیلی دیپلم به بالا هستند که در واحدهای مختلف سازمان صدا و سیمای مرکز خوزستان، مشغول به کار می باشند. ابزار سنجش در این تحقیق، دو پرسشنامه (22 سوالی) رضایت شغلی و موفقیت شغلی بوده و ضریب اعتبار هر یک از آنها با استفاده از فرمول آلفای کرونباخ به ترتیب 773 و 852 محاسبه شده است . داده های حاصل از اجرای پرسشنامه نیز، با استفاده از فراوانی ها و ضریب همخوانی کیدو، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت که در این زمینه، وجود ارتباط معنادار بین آموزش ضمن خدمت و رضایت شغلی کارکنان تایید گردید، لکن وجود ارتباط بین آموزش ضمن خدمت و متغیرهای توانایی کاربرد دانش ، معلومات و مهارتهای شغلی، میزان استقلال فرد در انجام وظایف شغلی، ارتباطات انسانی مناسب در سازمان، موفقیت شغلی کارکنان، خلاقیت کارکنان و روابط شغلی افراد، مورد تایید قرار نگرفت .