هدف اصلی این پژوهش، تلاش برای فراهم نمودن زمینه تحقق شانزدهمین گزاره ارزشی سند تحول بنیادین و یا به تعبیر دیگر محقق نمودن بعد کیفی عدالت تربیتی و ارتقای سطح پاسخ گویی نظام آموزشی برای تقویت بنیه علمی دانش آموزان با کاستی شنوایی بوده است. برای این منظور، با تأکید بر بینش مبتنی بر رویکرد «تحولی، تفاوت های فردی مبتنی بر ارتباط (dir)»، نخست نیازها و ظرفیت های افراد با کاستی شنوایی شناسایی شد و آنگاه در قالب پاسخ به دو سوال اصلی و پنج سوال فرعی، پس از تعیین نقاط قوت و ضعف برنامه درسی قصد شده موجود، مواضعی در قالب ویژگی عناصر برنامه درسی، برای امکان به فعلیت درآوردن ظرفیت های افراد جامعه هدف و رفع دشواری های آنان هدف گیری شد. از روش مطالعه موردی با هدف توصیفی برای تعیین نقاط قوت و ضعف برنامه درسی قصد شده موجود، از راهبردهای روش تحلیل مفهومی برای تعیین ویژگی عناصر برنامه درسی و از روش ارزشیابی تخصص-محور برای اعتبار سنجی الگو استفاده شد. برای جمع آوری اطلاعات: از تحلیل محتوای کیفی، مصاحبه نیمه ساختار یافته فردی و گروهی، پرسشنامه ، برای تحلیل داده ها: از روش تحلیل تأملی، تفسیر مفهومی، تلخیص و ارائه و نتیجه گیری، برای اعتباربخشی به یافته ها: از معیارهای چهارگانه منسوب به گابا و لینکلن و هم چنین معیارهای مورد نظر گال و بورگ و گال استفاده گردید. درک نقاط قوت و ضعف برنامه درسی قصد شده امکان می دهد که اظهار داریم، به رغم وجود ظرفیت های لازم در سطح برنامه درسی آرمانی، ماهیت متفاوت نیازهای افراد با کاستی شنوایی در سطح برنامه درسی رسمی نادیده گرفته شده و در واقع گفتمان "رویکرد مجوز" به جای "رویکرد تلفیقی-فرگیر" بر نظام آموزشی برای تعلیم و تربیت آنان حاکم گردیده است. در پاسخ سوال دوم با در نظر گرفتن اصول تعیین شده برای منطق برنامه (تفاوت های فردی، تعاملات هیجانی، تحولی بودن رشد)، ویژگی های عناصر نه گانه مورد نظر آکر به گونه ای تعیین شد که ماموریت اصلی عنصر دهم (منطق) و یا به تعبیر دیگر "متناسب سازی برنام?درسی دوره اول دبستان برای دست یابی آسیب دیده-گان شنوایی به قابلیت های تحولی-تعاملی مورد انتظار سنی" محقق گردد.

نظر به اهمیت نقش مدیر در دستیابی موثر به اهداف از پیش تعیین شده سازمانها و همچنین نقش مهم مدیریت در روند توسعه اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی جامعه، بررسی عوامل موثر در انتخاب سبکهای مدیریتی توسط مدیران ضروری به نظر می رسد در نوشتاری که پیش رو دارید سعی بر آن است تا ارتباط بین رشته تحصیلی، نگرش نسبت به انسان و سبک های انتخابی مدیران بررسی شود. برای انجام این تحقیق از روش زمینه یابی استفاده شده است . همچنین جامعه آماری با توجه به محدودیتها و عوامل مزاحم در تحقیق، مدیران دبیرستانهای نواحی 7 گانه شهر مشهد می باشد که 50 نفر از مدیران از طریق روش نمونه گیری طبقه ای و همچنین از دبیرستانهای مورد بررسی 150 دبیر انتخاب شدند که به پرسشنامه های روش سنج پاسخ دادند. به منظور جمع آوری اطلاعات 2 پرسشنامه روش سنج و نگرش سنج تدوین گردید که پرسشنامه روش سنج در اختیار دبیران و پرسشنامه نگرش سنج در اختیار مدیران قرار داده شد. پاسخ های پرسشنامه های نگرش سنج - دربرگیرنده 4 نوع نگرش نسبت به انسان (نگرش بدبینانه صرف ، نگرش متمایل به بدبینانه، نگرش خوشبینانه، نگرش متمایل به خوشبینانه) بود و پرسشنامه های روش سنج نیز روش مدیران را در 3 حیطه (رابطه مدار - وظیفه مدار و بینابین) مشخص نمودند. مدیران در 4 گروه، علوم اداری و اقتصادی، فنی و مهندسی (بانضمام ریاضی - فیزیک)، علوم پایه، علوم انسانی و الهیات ، تقسیم بندی شدند. اطلاعات جمع آوری شده از پرسشنامه ها از طریق نرم افزار کامپیوتری spss و با آزمونهای ضریب همبستگی پیرسون، تجزیه و تحلیل واریانس و آزمون تعقیبی دانکن مورد بررسی قرار گرفت که تجزیه و تحلیل اطلاعات ، نتایج ذیل حاصل گردید: -1 بین نگرش مدیران نسبت به انسان با توجه به رشته های تحصیلی مختلف تفاوت معنی داری وجود دارد. -2 نگرش مدیران گروه علوم اداری نسبت به انسان در مقابل سایر مدیران خوشبینانه تر می باشد و برعکس مدیرانی که از رشته های علوم انسانی و الهیات فارغ التحصیل شده اند از نگرش بدبینانه تری نسبت به انسان در مقابل سایر مدیران برخوردار هستند. -3 بین رشته های تحصیلی مدیران با سبک های انتخابی شان و همچنین بین نگرش آنان با سبک های انتخابی ارتباط معنی داری وجود ندارد. -4 در بعد تصمیم گیری تفاوت معنی داری بین مدیران با رشته های تحصیلی مختلف مشاهده گردید که در این میان مدیران رشته های علوم پایه بیشتر از روشهای رابطه مدار استفاده می نمودند و بر عکس مدیران گروه علوم انسانی و الهیات بیشتر از روشهای ضابطه مدار استفاده می کردند.