هدف این تحقیق این است که نشان دهد نمودهای محکمی از غریزه مرگ در اشعار و زندگی دیلن تامس وجود دارد. دیلن تامس ، شاعری که زندگی ناهنجار و میگسارانه او مشهور است در اثر بیماری ناشی از اعتیاد به الکل درگذشت . زندگی وی نشانگر خلق و خویی است که غریزه مرگ بر آن حاکم است وی در زندگی خود نمونه های تکرار و تخریب گرایانه این غریزه را که توسط فروید مطرح شده به شدت نشان داده است . این تحقیق در جستجوی انگیزه های ضمیر ناخودآگاه در اشعار دیلن تامس است تا آنها را یافته و شناسایی کند. اضطرار شاعر به تکرار در مقاطع مختلف زبانی، از جمله تکرار بیش از حد آواها، کلمات عبارتها و ساختارهای خاص ، خود را به منصه ظهور می رساند. تکرار چند دورنمایه - تولد، جنسی، و بخصوص مرگ - اشعار تامس کاملا آشکار است . همچنین در دو سطح زبان و اندیشه، نمود دیگر غریزه مرگ یعنی تخریب گرایی، فراوان است . در سطح زبانی استفاده مکرر شاعر از انواع غیرمعمول زبان که به خلق زبانی جدید نزدیک شده، و باعث اشکال در درک اشعار وی می گردد، نشانگر این غریزه است . در سطح اندیشه تامس ، غریزه مرگ را با استفاده از درونمایه و تصاویر خود آزاری - درگر آزاری، و طغیان علیه مذهب ، آداب و سنن و مرگ نشان می دهد. افزون بر نمودهای ذکر شده غریزه مرگ ، شاعر استفاده های گوناگون "من برتر" از غریزه تخریب گرایی علیه "من" را به اشکال گنکاری، احساس نگرانی، ترس از مرگ ، مالیخولیا و "دورنمایه" سه صندوقچه نشان می دهد. این موارد به خوبی نشانگر این است که همان ساختارهای روانشناختی نمود یافته در زندگی واقعی او با خاستگاهی در غریزه مرگ ، در خلق اشعار شاعر نقش بسزایی داشته است .