به دلایلی از قبیل تنوع لهجه های عربی، عاری بودن خط نوشتاری قرآن در صدر اسلام از نقطه و اعراب و اجتهادات شخصی برخی از قراء، اختلافاتی در کیفیت قرائت برخی از الفاظ قرآن پدید آمد که جهت محدود کردن تعداد قرائات، علمای علم قرائت، با تعیین شرایطی از قبیل نقل به تواتر، موافق بودن با قواعد زبان عربی و رسم الخط مصحف عثمانی، قرائات را به انواع متواتر، مشهور، آحاد، شاذ و موضوع تقسیم بندی کردند. از میان این انواع، علما فقط خواندن قرآن طبق قرائات متواتر و مشهور را جایز دانسته اند. موضوع مورد بحث این رساله، تأثیر اختلاف قرائات بر معنی و مفهوم آیات و درک مخاطب یا خواننده ی قرآن است. برای پرداختن به این موضوع، پس از مروری بر تاریخچه ی قرآن و قرائات و معرفی قاریان چهارده گانه، به بررسی موردی اختلاف قرائات ده گانه در جزء سی ام با معیار قرار دادن قرائت عاصم به روایت حفص، و تقسیم بندی آن ها بر اساس مباحث زبان شناسی ، اقدام و معنی الفاظی که دارای اختلاف قرائت هستند با استناد به لغت عرب، تفاسیر قرآن و کتب قرائت، مورد بررسی قرار گرفته است. از میان حدود سیصد و نود مورد اختلاف در فرش الحروف و اصول که قاریان در جزء سی ام باهم دارند، ??? مورد در آواشناسی و واج شناسی،?? مورد در ساختواژه و ?? مورد در مبحث نحو قابل بحث و بررسی است. در پایان نگارنده به این نتیجه رسید که اختلافات آوایی تأثیری بر معنی ندارند. در مواردی اختلافات ساختواژه ای و نحوی- از قبیل اختلاف در اسم فاعل و صفت مشبهه، ثلاثی مجرد و مزید، فاعل مفرد و جمع، صیغه غایب و مخاطب و معلوم و مجهول- بر معنی الفاظ و برخی آیات تأثیرگذار بوده است. اما این اختلافات، از جنس تنوع است نه از نوع تناقض و تضاد؛ و در واقع تأثیر زیادی بر معنی و مفهوم کلی آیات که منجر به اختلاف در عقیده یا تناقض در برداشت احکام فقهی گردد، نداشته است.

زبان، مهمترین ابزار تعامل اجتماعی است، به طوری که در زندگی انسانی هیچ رفتار ارتباطی به اندازه ارتباطات کلامی وسعت و تأثیر ندارد، و هیچ پدیده ارتباطی به این اندازه با زندگی انسان عجین نیست. نظریه کنش گفتار یکی از مهم ترین نظریاتی است که بر دو حوزه ی فلسفه، زبان و دین تأثیرگذاشته است. آستین، ارائه کننده ی این نظریه، کاربرد زبان برای انجام کارهایی از قبیل اعلام کردن، قول دادن، وتهدیدکردن و ... را کنش گفتار نامید. وی واحد ارتباط زبانی را کنش های گفتاری اعلام کرد، بدین معنی که ارتباط زبانی هنگامی اتفاق می افتد که گوینده کنش گفتاری انجام دهد. جان سرل بر پایه این نظریه کنش های گفتاری را به پنج دسته تقسیم بندی کرد: کنش های اظهاری، اعلامی، تعهدی، ترغیبی و عاطفی. با این بیان مشخص می شود، کنش ها یا افعال گفتاری، کنش ها و افعالی هستند که به وسیل? گفتار انجام می شوند. بطور کلی ملاحظه می شود که در کنش های گفتاری (قول دادن و تهدیدکردن) در دو جنس زن و مرد تفاوت هایی به چشم می خورد. از این منظر موضوع قدرت نیز، مفهوم مهمی است که در مطالعات فلسفی، جامعه شناختی، روان شناختی و ... به تعاریف و مطالعات متنوعی از آن بر می خوریم. در پژوهش حاضر منظور محقق از قدرت شکلی از کنش یا رابطه بین مردم است که در هر کنش و واکنشی دست به دست می شود و هرگز تثبیت شده و پایدار نیست که با قرار دادن گویشوران در موقعیت های مختلف قدرت، به بررسی تأثیر آن بر جنسیت پرداخته ایم.

این رساله از چهار بخش تشکیل شده است که در هر بخش خصوصیاتی از این فرضیه مورد بحث و تحلیل قرار می گیرد. بخش اول مربوط به سابقه تاریخی این تفکر است که از افلاطون و ارسطو شروع و به ساپیر و وورف ختم می شود. در بخش دوم تعریف کاملی از فرضیه مزبور ارائه می گردد و سپس شواهد آن ذکر می شود. بررسی شواهد موجود نیز در این بخش انجام می شود. بخش سوم به تحلیل این فرضیه می پردازد و آنرا تحت دو عنوان نسبیت زبانی و جبر زبانی قرار می دهد. سپس هر یک از این عناوین به پیش فرضهای متشکله خود تجزیه شده مورد بررسی قرار می گیرد. بخش پایانی این رساله به برخی نتایج حاصل از فرضیه ساپیر - وورف که در ارتباط مستقیم با فرهنگ جوامع قرار می گیرد، می پردازد و در انتها راه حلهائی را که در نظریات ترجمه برای رفع مشکلات حاصل از عدم انطباق زیانها در ترجمه وجود دارد، ارائه می شود.