روابط ایران و آمریکا در طول پنجاه سال اخیر فراز و نشیب های فراوانی را پشت سر گذاشته است . از گرمی روابط در اوایل روی کار آمدن محمدرضا شاه تا سردی روابط در دوران مصدق و گرمی مجدد روابط پس از کودتای 28 مرداد (که توسط آمریکاییها طرح ریزی شده بود) و بالاخره تقابل آشکار بین دو کشور پس از وقوع انقلاب اسلامی ایران. در دوران پس از انقلاب اسلامی نیز سیاستهای امریکا دارای پستی و بلندیهایی بوده است . اما بطور کلی بدلیل وجود ابر قدرت شوروی و ترس از گرایش ایران به سوی آن کشور، آمریکا وادار شده بود تا سیاستی را در قبال جمهوری اسلامی ایران اتخاذ نماید که نه منجر به گرایش این کشور بسوی شوروی شود و نه باعث تقویت آن گردد. پس از فروپاشی شوروی و پایان جنگ سرد، آمریکا سیاستهای پیشین خود در قبال جمهوری اسلامی ایران را کنار نهاده و اینبار سیاست صریح و تندی را در پیش گرفت . از این دوران به بعد استراتژی آمریکا در قالب مهار پیاده گردیده است . تحریم همه جانبه ایران و تحریمهای ثانویه کشورهای ثالث طرف معامله با ایران و تحت فشار قرار دادن کشورهای جهان برای محدود کردن روابط خود با ایران همه از پیامدهای سیاست نوین آمریکا در قبال ایران است . در این پایان نامه ضمن اشاره به سوابق سیاست آمریکا در قبال ایران، به سیاست مهار آمریکا در قبال ایران بطور موشکافانه پرداخته شده است . مبحثی که مورد بحث قرار گرفته است شامل بررسی عوامل و زمینه های اتخاذ سیاست مهار، اهداف و ابزار سیاست مذکور و بازتاب این سیاست و واکنش کشورها و محافل و اشخاص معروف در قبال این سیاست می شود.