نظام اداری کشور در پیشرفت جامعه خاصه در راستای اهداف برنامه ریزی شده نقش مهم و قابل توجه دارد. بنابراین ضروری به نظر می رسد که در اجرای وظایف و مسئولیتهای خطیر خود، برخودار از ویژگیهای همچون "سرعت و صحت عمل در کار" باشد. بطوری که بهره گیری بهتر و بیشتر از وقت و منابع "قابلیت و توانایی بیششتر و بهتری از خود در جهت اهداف سازمان نشان دهد. مطالعات نشان می دهد که نظام اداری در ایران با داشتن پیشینه تاریخی خاص ، از موقعیت و شرایط مناسب و مطلوبی برخوردار نبوده و حتی با وقوع انقلاب اسلامی و ایجاد تحولات سیاسی و اجتماعی، هنوز هم درگیر مسائل و مشکلات پیچیده اداری خاص خود است . سیستم اداری موجود در دانشگاهها و نظام آموزش عالی درگیر مشکلات و مسائل خاص اداری مانند سایر سازمانهای دولیت است که مانع از کارآیی و بازدهی لازم آن در راستای اهداف اداری و حتی علمی دانشگاهها و آموزش عالی می شود. پاره ای از این مشکلات براساس مطالعات انجام شده عبارتند از: "وجود مقرارت دست و پاگیر، چند کاره بودن مدیران، حاکم بودن رابطه به جای ضابطه در کلیه سطوح، پایین بودن بهره وری و ... ". به عبارت دیگر، زمانی که فضای کاری در بحش اداری - خدماتی دانشگاه درگیر چنین مسائل و مشکلاتی است و احساس می شود که پرسنل اداری ناراضی و نسبت به کاری دارند از تعهد لازم برخوردار نیستند، آنگاه شرایط و زمینه مساعدی فراهم می گردد تا ساختار غیررسمی با نفوذ و قدرتی که در اختیار دارد، وارد صحنه شود و کنترل امور را به طور غیرمستقیم و غیر رسمی بدست گیرد و رفتار سازمانی و عملکرد نیروی انسانی را در راستای منافع و اهداف خود هماهنگی و هدایت نماید. بنابراین ساختار غیررسمی در سازمان می تواند با دور ساختن فعالیتها و عملکردهای کارکنان دانشگاه از ارزشها و اهداف اداری، لطمات قابل توجهی را به کارآیی و بازدهی دانشگاه وارد سازد. هدف از این تحقیق مطالعه و بررسی تطبیقی تاثیر روابط غیررسمی کارکنان بر کارایی دانشگاه در دانشگاههای علامه طباطبایی و تهران است که برای پاسخ به مسئله به متغیرهایی همچون شیوه مدیریت ، رضایت شغلی، تعهد سازمانی و کنترل سازمانی توجه می شود.